ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
του Αριστοτέλη Γ. Καλλή
«Κύριοι»
Εδώ και επτά χρόνια
κρατάτε στα χέρια σας την τύχη τής χώρας μου. Πριν από πολλά χρόνια όμως όταν
ακόμα δεν είχατε γεννηθεί, εγώ ο ανώνυμος, αδικημένος και
κατασυκοφαντημένος πολίτης
πλέον της Ευρώπης, κρατούσα μαζί με άλλους νέους εκείνης της δύσκολης περιόδου
του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στα δικά μου χέρια το δικό σας μέλλον, με κίνδυνο
της ζωής μου.
Μετά από σκληρές μάχες
όπου σκοτώθηκαν χιλιάδες νέοι συναγωνιστές μου, σας παραδώσαμε μια Ευρώπη απαλλαγμένη
από τις ναζιστικές αθλιότητες, τα μίση και τα πάθη της μαύρης αυτής περιόδου.
Μια Ευρώπη της προόδου, της ευημερίας, των μεγάλων προσδοκιών. Τελειώνοντας λοιπόν ο πόλεμος όπου η
δική μου χώρα τον πλήρωσε με θυσίες, αίμα και καταστροφή των υποδομών της,
πίστεψα αφελώς όπως αποδεικνύεται, ότι όλοι θα μας θαύμαζαν για την
γενναιότητα, την αυτοθυσία και την αγωνιστικότητά μας, έναντι όχι μόνο της
χώρας μου αλλά και έναντι της παγκόσμιας κοινότητας. Αντί γι’ αυτό όμως οι τότε μεγάλες δυνάμεις «σκηνοθέτησαν» επιτυχώς
(και με τη δική μας ανοχή βεβαίως) μια νέα περιπέτεια για την χώρα μου, για να
αποτελειώσουν ότι είχε απομείνει από τις φασιστικές δυνάμεις του άξονα … έναν
εμφύλιο. Έτσι διαλύθηκαν και οι
υπόλοιπες υποδομές, σκοτώθηκαν κι άλλοι νέοι, και όσοι απομείναμε, άλλοι έφυγαν
συμβάλλοντας με την εργασία στην οικονομική ανόρθωση άλλων χωρών που τώρα μας
υβρίζουν (βλέπε Γερμανία) και άλλοι όπως εμείς ξαναχτίσαμε αυτή την περήφανη
χώρα από το μηδέν. Αυτή τη χώρα του Περικλή, του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του
Αριστοτέλη, απ’ τις σάρκες των οποίων τρέφετε ακόμη και σήμερα τις
φιλοσοφικές σας αναζητήσεις, αυτή τη χώρα που έδωσε τα φώτα και που τώρα
λυσσαλέα την ποδοπατείτε, την υβρίζετε, την εξαπατάτε, την ισοπεδώνετε
τιμωρώντας την επιδεικτικά γιατί ήθελε να ‘ναι ελεύθερη.
Γιατί κύριοι οι
τότε εχθροί της Ευρώπης έγιναν σήμερα οι προνομιούχοι της νέας τάξης πραγμάτων
ενώ οι τότε πρωταγωνιστές της υπεράσπισης του ευρωπαϊκού ιδεώδους κατήντησαν
κομπάρσοι στο νέο σας «αναπτυξιακό» πλάνο; Τώρα
πικραμένος από όλα αυτά με μια πενιχρή σύνταξη που εσείς ορίσατε, σκουπίζω
τα δάκρυά μου, γυρίζω πίσω και αναρωτιέμαι αν άξιζε να σκοτωθούν τόσοι νέοι
άνθρωποι από την χώρα μου για την δική σας ελευθερία, αν άξιζε να σκοτωθούν
τόσοι νέοι Έλληνες για να μας λέτε σήμερα «απατεώνες, τεμπέληδες, γουρούνια,
διεφθαρμένους» για να κάνετε εσείς σήμερα πως δεν βλέπετε την κατεχόμενη Κύπρο,
την επεκτατική στάση της Τουρκίας, την άδικη πολιτική αντιμετώπιση της
Γερμανίας, το πόρισμα του ΟΗΕ που μιλά για καταπάτηση των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων στην Ελλάδα από εσάς τους δανειστές. Γιατί κύριοι θα πρέπει να ζήσω ξανά στην δική μου ηλικία μια νέα κατοχή, από τις ίδιες δυνάμεις, που
δεν χώνεψαν ποτέ πως μια μικρή χώρα κατάφερε ν’ αλλάξει το ρου της ιστορίας, γιατί θα πρέπει να με εξευτελίζουν
αυτοί για τους οποίους πολέμησα;
Γιατί
αυτή η πατρίδα θα πρέπει και πάλι να καταστραφεί, να πεινάσει, να εξαθλιωθεί,
να ξαναπολεμήσει για όσα στην Ευρώπη είναι αυτονόητα;
Εγώ κύριοι είμαι
Έλληνας και είμαι περήφανος γι’ αυτό. Και με όσες δυνάμεις μου απέμειναν,
θα ορθώσω και πάλι το ανάστημά μου, δίνοντας και την τελευταία μου πνοή για να
δω τη χώρα μου και πάλι ελεύθερη, κυρίαρχη, ανεξάρτητη, Δημοκρατική, με το
Σύνταγμά της εν λειτουργία, για να φωτίζει (όπως το έκανε άλλωστε πάντοτε εδώ
και αιώνες) τη σκοτεινιά της δικής σας ζωής και φιλοσοφίας. Μιας φιλοσοφίας και
οικονομικής προσέγγισης που στο κέντρο της υπάρχει μονάχα το κέρδος κι όχι ο
άνθρωπος, η χαρά, η αλληλεγγύη, η αγάπη, ο σεβασμός κι η περηφάνια. Εγώ κύριοι πολέμησα για σας, κι εσείς
για ευχαριστώ καταστρέφετε τη δικιά μου ζωή και τη δικιά μου χώρα,
υποθηκεύοντας το μέλλον των παιδιών μου.
Γιατί;
Γιατί τα σύνορα της Ελλάδας δεν
είναι και σύνορα της Ευρώπης; Γιατί στη
Κύπρο (που είναι Ευρωπαϊκό έδαφος) υπάρχουν ακόμη στρατεύματα κατοχής; Γιατί ανέχεστε την Τουρκία να
ανακαλύπτει κάθε λίγο γκρίζες ζώνες αμφισβητώντας το διεθνές δίκαιο; Γιατί ανέχεστε τα Σκόπια να καπηλεύονται
τη δική μας ιστορία λέγοντας ότι είναι η Μακεδονία του αυτόπροσδιοριζόμενου ως
Έλληνα Αλέξανδρου; Γιατί η δική μου κατεστραμμένη ολοσχερώς χώρα από τα
στρατεύματα Κατοχής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δεν αποζημιώθηκε ποτέ; Γιατί οι κλεμμένες αρχαιότητες της χώρας μου κοσμούν ακόμη και σήμερα
τα δικά σας μουσεία; Γιατί η δική μου
ποτισμένη με αίμα ελευθερία «ζει» σταυρωμένη και ταπεινωμένη στο
Διευθυντήριο των Βρυξελών; Γιατί
αντιμετωπίζεται μια χώρα με ιστορία αιώνων ως αποικία, ως προτεκτοράτο μιας διεφθαρμένης γηραιάς κυρίας που
συνέδεσε το παρελθόν, το παρόν και το
μέλλον της με την καταστροφή των άλλων; ΓΙΑΤΙ;
Αριστοτέλης Γ. Καλλής
Επ. Πρ. Εμπορικού Συλλόγου
Νεμέας
Υ.Γ. Το παρόν κείμενο
εμπνεύστηκα από τις συνομιλίες που είχα με δύο Νεμεάτες πολεμιστές του 1940,
τον αείμνηστο Φίλιππο Παπαγεωργίου
και τον εν ζωή (103 χρονών σήμερα) Χαράλαμπο
Κουρελή, που τους το αφιερώνω και τους ευχαριστώ μέσα απ’ την καρδιά μου.
Σχόλια