Εκτός από την περίεργη φράση
“Πατάω ένα κουμπί” που δεν ξέρουμε ο άγνωστος στιχουργός τι είχε στο μυαλό του, κατά τα άλλα όλα είναι ξεκάθαρα και κατανοητά: Το φαγητό του Ερυθρού Σταυρού δεν έφτανε ούτε για ζήτω για να ταΐσει τα παιδάκια τη μεγάλης πείνας.
Αρκετές δεκαετίες μετά, οι κοινωνικές ανισότητες επαναφέρουν σκηνές πολέμου εν καιρώ ειρήνης, αλλά… και το κουμπί!
Στίχοι και Μουσική: Αγνώστου
Ερμηνεύουν: Νανά Σκιαδά και Γιάννης Φέρμης
Πατάω ένα κουμπί
και βγαίνει μια χοντρή
και λέει στα παιδάκια "νιξ" φαΐ. (σημείωση: nichts στα γερμανικά σημαίνει τίποτα)
Θα πάω να το πω
στον Έρυθρο Σταυρό,
πως είσαστε συνέταιροι κι οι δυό.
Θα πάω να το πω
στον Έρυθρο Σταυρό,
πως είσαστε συνέταιροι κι οι δυό.
Εσύ με το ρολό,
που κλέβεις το χυλό
και κάνεις τα φαγάκια με φελό!
Κι εσύ κυρά ξανθιά,
που κλέβεις τα γλυκά
κι αφήνεις τα παιδάκια νηστικά.
Θα πάω να το πω
στον Ερυθρό Σταυρό,
πως είσαστε συνέταιροι κι οι δυο.
Κι εσύ ο φαφλατάς
τα όσπρια βουτάς
και νηστικό τον κόσμο τον κοιτάς.
Με πόση απονιά
κι εσύ ομορφονιά,
που κλέβεις το χαρούπι του ντουνιά.
Θα πάω να το πω
στον Ερυθρό Σταυρό,
πως είσαστε συνέταιροι κι οι δυο.
Και "ντύνεστε" παρά
και λίρες με ουρά,
κι ο κόσμος έχει μαύρη συμφορά.
Μα και γερμανικές
κονσέρβες μερικές,
βουτάτε με "μασιέν" αρπαχτικές.
Θα πάω να το πω
στον Ερυθρό Σταυρό,
πως είσαστε συνέταιροι κι οι δυό.
Σχόλια