του Δημήτρη Βουζουναρά
Όταν ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης το ξέκοψε τα ξημερώματα της 14ης Αυγούστου στη Βουλή, πως «αυτή η ανωμαλία του να στηρίζει η αντιπολίτευση την κυβέρνηση, πρέπει να τελειώνει» και όταν ο Τσίπρας διαπίστωσε πως η κοινοβουλευτική δύναμη της συμπολίτευσης περιοριζόταν στις 118 έδρες, είχε δύο επιλογές:
Όταν ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης το ξέκοψε τα ξημερώματα της 14ης Αυγούστου στη Βουλή, πως «αυτή η ανωμαλία του να στηρίζει η αντιπολίτευση την κυβέρνηση, πρέπει να τελειώνει» και όταν ο Τσίπρας διαπίστωσε πως η κοινοβουλευτική δύναμη της συμπολίτευσης περιοριζόταν στις 118 έδρες, είχε δύο επιλογές:
Α) Να κάνει κυβέρνηση μαζί με τους άλλους ευρωλιγούρηδες, γερμανοτσολιάδες (ΝΔ-ΠΟΤΑΜΙ-ΠΑΣΟΚ).
Β) Να πάει σε εκλογές-εξπρές, άμεσα, ώστε να περιορίσει όσο το δυνατόν περισσότερο τις εκλογικές απώλειες του νέο-μνημονιακού ερειπίου του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι προφανές πως ακόμα και ο πιο … «καμένος» θα θεωρούσε αδύνατη και μακρινή την πιθανότητα το μνημονιακό ασκέρι του Τσίπρα να συγκεντρώσει στην επόμενη Βουλή έστω τους 118 νενέκους που διέθετε σε αυτήν.
Παρόλα αυτά, ο Τσίπρας επέλεξε να πάει σε εκλογές, μετά τις οποίες –στο καλύτερο για τον ίδιο σενάριο- θα βρεθεί να συγκυβερνήσει με τους ίδιους μερκελιστές που θα συγκυβερνούσε και τώρα, αλλά όντας πολύ πιό ανίσχυρος!
Και το ερώτημα είναι γιατί;
Μια απάντηση είναι «από …δημοκρατική ευαισθησία».
Δεν νομίζω πως χρειάζεται να σπαταληθεί καμία λέξη πάνω σε αυτή την υπόθεση.
Όπως λένε και στα Μαθηματικά: Απορρίπτεται ως απαράδεκτη!
Οπότε η μόνη λογική εξήγηση που μπορεί να δοθεί στην απόφαση του Τσίπρα να πάει σε αντιδημοκρατικές καλοκαιρινές εκλογές-εξπρές, είναι πως οι συνέπειες της διαδρομής (Α – άμεση συγκυβέρνηση με τα άλλα σκυλάκια του Σόιμπλε) θα είχε στο τέλος ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΩΛΕΙΑ για την ηγετική γκρούπα του ψευτο-ΣΥΡΙΖΑ.
Αν συγκυβερνούσε τώρα με τους «αρχιερείς της Διαπλοκής» θα έχανε ο Τσίπρας την δυνατότητα να σερβίρει στο λαό, το τελευταίο του ψέμα, ως επαγγελματίας ψεύτης: Το κτύπημα της διαφθοράς και της διαπλοκής.
Αυτό θα οδηγούσε όχι μόνο σε περεταίρω συρρίκνωση της κοινοβουλευτικής του δύναμης, αλλά θα έπρεπε με αυτούς τους όρους να πάει σε ένα Συνέδριο όπου πλέον θα ήταν σχεδόν σίγουρη η αλλαγή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και η απώλεια του κόμματος.
Έπρεπε οπωσδήποτε να γίνουν δύο πράγματα:
1) Να μην γίνει το προγραμματισμένο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβρη.
2) Να αναγκαστούν να αποχωρήσουν από το κόμμα όσοι συνεχίζουν να πιστεύουν στις συνεδριακές πολιτικές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Και τα δύο αυτά μαζί, μόνο με έναν τρόπο μπορούσαν να επιτευχθούν: Με καλοκαιρινές εκλογές!
Τώρα βέβαια, κάποιος αφελής, θα έθετε το ερώτημα:
- Μα αξίζει να θυσιάσει ο Τσίπρας μια δεδομένη πρωτιά σε αυτήν την Βουλή, η οποία θα του εξασφάλιζε την ηγεσία (ως πρώτο κόμμα) μιας κυβέρνησης που με την στήριξη 220 βουλευτών θα ολοκλήρωνε την τετραετία άνετα και παρά τις όποιες ενδεχόμενες απώλειες; Και όλα αυτά για να μην χάσει ένα κόμμα, που ούτως ή άλλως ούτε ριζοσπαστικό, ούτε αριστερό είναι πλέον, αλλά μάλλον το …αντίθετο;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, είναι: Το κόμμα δεν είναι μόνο όνομα και ιδέες, είναι και ακίνητα και συγκεκριμένα το 7όροφο κτήριο που στεγάζει τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην πλατεία Κουμουνδούρου.
Ένα κτήριο περίπου 1200 τ.μ. αντικειμενικής αξίας περίπου τριών εκατομμυρίων ευρώ.
Το κτήριο αυτό, αγοράστηκε το 1987 από την Ελληνική Αριστερά (ΕΑΡ) μετά την διάσπαση του ΚΚΕ(εσ). Συγκεκριμένα μάλιστα, τις υπογραφές στην συμβολαιογραφική πράξη τις είχαν βάλει ο μακαρίτης ο Λεωνίδας Κύρκος και ο πολιτικός μακαρίτης Φώτης Κουβέλης (κάποιοι λένε πως ακόμα διεκδικεί την ιδιοκτησία, ιδιαίτερα μετά την διάσπαση της ΔΗΜΑΡ).
Αγοράστηκε με τραπεζικό δάνειο και αποπληρώθηκε με την συνδρομή όλων των μελών μέσω των εισφορών τους. Χρησιμοποιήθηκε μάλιστα και ως υποθήκη για την πρόσβαση σε τραπεζικό δανεισμό, σε εποχές δύσκολες για το κόμμα.
Μετά την σύμπραξη των Φλωράκη-Κύρκου και την δημιουργία του Συνασπισμού της Αριστεράς, το κτήριο πέρασε στον νεοϊδρυθέντα φορέα, όπου και παρέμεινε, μέχρις ότου το 2012 αυτοδιαλύθηκε ο Συνασπισμός και έτσι το ακίνητο πέρασε στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ένα κτήριο περίπου 1200 τ.μ. αντικειμενικής αξίας περίπου τριών εκατομμυρίων ευρώ.
Το κτήριο αυτό, αγοράστηκε το 1987 από την Ελληνική Αριστερά (ΕΑΡ) μετά την διάσπαση του ΚΚΕ(εσ). Συγκεκριμένα μάλιστα, τις υπογραφές στην συμβολαιογραφική πράξη τις είχαν βάλει ο μακαρίτης ο Λεωνίδας Κύρκος και ο πολιτικός μακαρίτης Φώτης Κουβέλης (κάποιοι λένε πως ακόμα διεκδικεί την ιδιοκτησία, ιδιαίτερα μετά την διάσπαση της ΔΗΜΑΡ).
Αγοράστηκε με τραπεζικό δάνειο και αποπληρώθηκε με την συνδρομή όλων των μελών μέσω των εισφορών τους. Χρησιμοποιήθηκε μάλιστα και ως υποθήκη για την πρόσβαση σε τραπεζικό δανεισμό, σε εποχές δύσκολες για το κόμμα.
Μετά την σύμπραξη των Φλωράκη-Κύρκου και την δημιουργία του Συνασπισμού της Αριστεράς, το κτήριο πέρασε στον νεοϊδρυθέντα φορέα, όπου και παρέμεινε, μέχρις ότου το 2012 αυτοδιαλύθηκε ο Συνασπισμός και έτσι το ακίνητο πέρασε στον ΣΥΡΙΖΑ.
Εάν λοιπόν ο Τσίπρας έχανε το κόμμα ( ένα έτσι κι αλλιώς αχρείαστο σε αυτόν κόμμα, αφού έχει αποστασιοποιηθεί πλήρως τόσο από ιδέες όσο και από το περιεχόμενό του) θα έχανε και το κτήριο της Κουμουνδούρου, στο οποίο πολύ σύντομα η ταμπέλα θα αλλάξει και θα αναγράφει το νέο όνομα που θα βαφτίσει το ευρωδουλικό του έκτρωμα.
Όλος λοιπόν ο καυγάς αυτών των εκλογών, από την μεριά του ψευτο-ΣΥΡΙΖΑ έναν μόνο σκοπό έχει: Το πάπλωμα!
29.08.2015
Δημήτρης Βουζουναράς
Αγ.Θεόδωροι Κορινθίας
Δημήτρης Βουζουναράς
Αγ.Θεόδωροι Κορινθίας
Σχόλια