Ακολουθεί το πλήρες άρθρο του:
«Παρά την απερισκεψία της ριζοσπαστικής, αριστερής κυβέρνησης. Παρά τις αποτυχίες της πολιτικής τάξης που έχει εφαρμόσει μία κακή διαχείριση της χώρας μετά την επιστροφή της δημοκρατίας το 1974. Παρά την ύπαρξη ενός πελατειακού κράτους και τη διαφθορά του κράτους, παρά τον εγωισμό των επιχειρηματιών ολιγαρχών και παρά την αδυναμία των ξένων πιστωτών να δουν τη συνολική εικόνα, η Ελλάδα θα πρέπει σήμερα να σωθεί από την πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάρρευση.
» Χωρίς μία τέτοια προσπάθεια, της οποίας θα πρέπει να ηγηθεί η Ε.Ε., η Ελλάδα θα χαθεί ακόμη πιο βαθιά στον πολιτικό ριζοσπαστισμό, οικονομική μιζέρια, στο οργανωμένο έγκλημα, στην μη ελεγχόμενη μετανάστευση και πιθανώς σε έναν ανοργάνωτο πόλεμο που συνέβη σε μία σειρά χωρών από τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη στα Βαλκάνια έως τη Συρία.
» Δεν είναι ώρα σήμερα να αρχίσουμε τις κατηγορίες για το τι σημαίνει ελληνική χρεοκοπία και Grexit. Το ρολόι δεν θα σταματήσει εάν οι εταίροι της Ελλάδας – άραγε ο όρος «εταίροι» είναι πλέον η σωστή λέξη; - ανακοινώσουν ότι η υπομονή τους τελείωσε. Η Ελλάδα βρίσκεται στη νότιο-ανατολική Ευρώπη και η σταθερότητα της νοτιοανατολικής Ευρώπης είναι ένα θέμα ύψιστης σημασίας για την Ε.Ε. και τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ.
» Εάν το Plan A ήταν να σπρώξουμε λίγο παραπάνω τον χρόνο και να κρατηθεί η Ελλάδα σε ένα πρόγραμμα στήριξης, μέσω του οποίου θα διατηρούσε τη θέση της στην Ευρωζώνη και εάν το Plan B (το οποίο τώρα εφαρμόζεται) είναι να προστατευθεί η υπόλοιπη Ευρωζώνη από ένα Grexit, τότε υπάρχει ανάγκη και ενός Plan C.
» Το Plan C θα πρέπει να περιλαμβάνει μέτρα που θα αποτρέπουν την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας και να μετριάζει τις δηλητηριώδης συνέπειες των αποτυχημένων διαπραγματεύσεων. Αυτή η κίνηση θα στείλει το μήνυμα στους απελπιστικά καταπιεσμένους Έλληνες ότι οι σύμμαχοι δεν εγκαταλείπουν τη χώρα τους.
» Ακόμη και εάν αυτές οι προσπάθειες έχουν κάποια αξία, δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε την ευρύτερη ιστορική σημασία αυτής της εν εξελίξει ελληνικής τραγωδίας. Αποτελεί το πρώτο πισωγύρισμα σε αυτό που υποτίθεται ότι ήταν μία σταθερή, αν και κάποιες φορές με αναταραχές, προσπάθεια ενοποίησης της Ευρώπης, μίας ηπείρου που διαχωρίστηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και κατόπιν κατόρθωσε να διασπαστεί, έως το 1989, σε μία δημοκρατική Δύση και σε μία σοβιετικού τύπου Ανατολή.
» Ο στόχος μίας ενοποιημένης Ευρώπης έχει τεθεί, αυτή τη στιγμή, σε τεράστιο κίνδυνο, εξαιτίας και των προκλήσεων από την παράνομη μετανάστευση, την οικονομική στασιμότητα, τα προβλήματα στη Ρωσία, τη στενόμυαλη στάση των Βρετανών και τον λανθασμένο τρόπο διαχείρισης των προβλημάτων της Ευρωζώνης.
» Όμως αυτή τη στιγμή προτεραιότητα είναι να βοηθηθεί η Ελλάδα, είτε εντός, είτε εκτός Ευρωζώνης».
newmoney.gr
Σχόλια