Ο χρόνος που δεν τον νίκησε στη ζωή δεν μπορεί να τον νικήσει και στο θάνατο.
Η μνήμη του θα παραμείνει βαθιά χαραγμένη στους Ψαραίους της διασποράς και ζωντανό παράδειγμα προς
μίμηση, για το πως μπορούμε, ως Έλληνες, να ξαναγίνουμε »ΑΕΙ ΠΑΙΔΕΣ», όπως έλεγαν, θαυμάζοντάς μας, οι πάνσοφοι ιερείς της Αρχαίας Αιγύπτου.
Καλό ταξίδι Ανδρέα, ξέρουμε ότι και από κεί που πας θα έχεις την έγνοια της Αδελφότητας Ψαριωτών Κορινθίας και των Ψαραίων. Αιωνία σου η μνήμη».
Επίσης από την Αδελφότης Ψαριωτών Κορινθίας αναφέρεται: «Το Διοικητικό Συμβούλιο συνήλθε εκτάκτως μετά από πρόσκληση του Προέδρου, αμέσως μόλις έλαβε γνώση του θανάτου του εκλεκτού μέλους της Ανδρέα Παπαγεωργίου και αποφάσισε: 1) την κατάθεση στεφάνου και 2) και την εκφώνηση επικηδείου από τον πρόεδρό της.
Σύντομο βιογραφικό για τον Α. Παπαγεωργίου
Γεννήθηκε το 1917, στο χωριό Ψάρι της ορεινής Κορινθίας. Ο πατέρας ήταν δάσκαλος με ευρεία μόρφωση, πρωτοπόρος δημοτικιστής, ανήκε και ακολουθούσε την εκπαιδευτική πολιτική του Εκπαιδευτικού Ομίλου, γεγονός που επέφερε την δίωξή του από το ΥΠΕΠΘ, μετατεθείς δύο φορές από το χωριό του – Ψάρι Κορινθίας – αν και είχε άριστες εκθέσεις από τους Επιθεωρητές.
Είχε αποκτήσει πολυμελή οικογένεια, συγκεκριμένα 6 αγόρια, εκ των οποίων ο ίδιος ήταν ο 4ος στη σειρά. Οι 2 πρώτοι σπούδασαν Νομικά, ο 3ος ήταν Φιλόλογος, ο ίδιος Χημικός, ο 5ος απόφοιτος της Μαρασλείου Ακαδημίας, ο 6ος και τελευταίος αδερφός 2ετης της ΑΣΟΕΕ, έπεσε κατά την τριπλή κατοχή κρεμασθείς από τους Γερμανούς. Ενώ ο Ανδρέας ήταν απόφοιτος του 6ου Γυμνασίου Αθηνών (Γαργαρέτα) δήλωσε ότι δε θα δώσει εξετάσεις για εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο εκείνη τη χρονιά, αλλά θα δουλέψει και θα αποφάσιζε αργότερα το τι θα κάνει με τις σπουδές του.Ως Φροντιστής ασχολήθηκε και με τη συγγραφή βιβλίων Χημείας, επειδή τα τότε κυκλοφορούντα δεν ανταποκρίνονταν επαρκώς στο σκοπό τους. Σε συνεργασία με το συνάδελφο του κ. Θεόδωρο Λιάτη, ο οποίος εργαζόταν στον ίδιο με εκείνο χώρο, ενώ ήταν παράλληλα και επιστημονικό στέλεχος της ΔΕΗ (διευθυντής αργότερα σε Αλιβέρι και Πτολεμαΐδα), γράψανε το πρώτο βιβλίο, την «Ανόργανη Χημεία».
Ο ίδιος ασχολήθηκε μόνος του με τη συγγραφή δύο άλλων βιβλίων, την Οργανική Χημεία και Προβλήματα Χημείας. Τόσο το βιβλίο της Ανόργανης όσο και αυτό της Οργανικής Χημείας έτυχαν της έγκρισης από το Υπουργείο Παιδείας, αλλά και από τους διδάσκοντες συναδέλφους και από τους μαθητές. Σε πολλά σχολεία καθιερώθηκαν ως τα βιβλία της τάξης, επειδή αυτά επέλεξαν οι Σύλλογοι των Καθηγητών.
Εκτός της εργασίας του στο Φροντιστήριο, αφιέρωσε αρκετό χρόνο στα της Ένωσης Ελλήνων Χημικών (ΕΕΧ), ιδιαίτερα μετά την συνταξιοδότησή του (1984). Η προσφορά του στην ΕΕΧ υπήρξε συνεχής και συνεπής, από όλες τις θέσεις στις οποίες, οι συνάδελφοι Χημικοί τον εξέλεξαν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να τον εκλέγουν. Αν και πέρασε το 94ο έτος, συνεχίζει να προσφέρει με τον ίδιο ζήλο και το ανάλογο κουράγιο, ώστε πολλοί συνάδελφοι του να τον αποκαλούν κολακευτικά «συνταξιούχο εν ενεργεία».
Δραστηριοποιήθηκε επί σειρά ετών στο τμήμα «Παιδείας και Χημικής Εκπαίδευσης» της ΕΕΧ, του οποίου και επί 12 χρόνια είχε την τιμή να είναι Πρόεδρος. Ασχολήθηκε με τη σύνταξη σχεδίων αναλυτικών προγραμμάτων Γυμνασίου και Λυκείου και ως μέλος ομάδας χημικών του Τ.Π. συνέγραψε τα βιβλία Χημείας Γυμνασίου.
Επίσης ασχολήθηκε με την οργάνωση και υλοποίηση του ετήσιου Πανελλήνιου Μαθητικού Διαγωνισμού Χημείας για τους μαθητές της Γ’ Λυκείου, καθώς και με την προετοιμασία και συμμετοχή των αριστευσάντων του μαθητικού διαγωνισμού στην Ολυμπιάδα Χημείας (Η 35η Ολυμπιάδα Χημείας έγινε στην Ελλάδα με μεγάλη επιτυχία)…».
Σχόλια