ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΩ ΣΙΔΕΡΗ
Η φωνή του συμβολίζει ως σήμερα τον αγώνα των Ελλήνων για ελευθερία. Ο Κώστας Σταυρόπουλος ήταν η φωνή της ελληνικής ραδιοφωνίας : από τον Ιούλιο του 1939 ως τον Οκτώβρη του 1940 ήταν η σαγηνευτική φωνή που μάγευε τους ακροατές ... από το πρωί της 28ης Οκτωβρίου όμως έγινε η η παθιασμένη φωνή που ενημέρωσε για την τραγική περιπέτεια του πολέμου στην οποία έμπαινε η Ελλάδα:
«εδώ ραδιοφωνικός σταθμός Αθηνών. Μεταδίδομεν το πρώτον ανακοινωθέν του Ελληνικού Γενικού Στρατηγείου. Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν από της 5ης και 30 πρωινής της σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της Ελληνoαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους ...». Απ’ εκείνη τη στιγμή και ως την 27η Απριλίου του 1941 έγινε η φωνή της ελπίδας. Κάθε βράδυ συντρόφευε την αγωνία ενός λαού για την πατρίδα του και για τις τύχες των υπερασπιστών της. Κι όταν οι Γερμανοί έφτασαν προ των Αθηναικών πυλών, σηματοδοτώντας για όλη τη χώρα μια βαριά περίοδο στρατιωτικής κατοχής, πάλι η φωνή του Κώστα Σταυρόπουλου ήταν εκείνη που έδωσε το θλιβερό μήνυμα, σηματοδοτώντας συνάμα μια τιμημένη περίοδο αντίστασης: «εδώ ελευθεραι ακόμα Αθήναι [...] αδέρφια, κρατήστε καλά μέσα στην ψυχή σας το πνεύμα του μετώπου [...] ;Eλληνες , ψηλά τις καρδιές! Προσοχή! Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών ύστερα από λίγο δεν θα είναι ελληνικός. Θα είναι γερμανικός και θα μεταδίδει ψέματα. Έλληνες, μη τον ακούτε. Ο πόλεμός μας συνεχίζεται και θα συνεχισθεί μέχρι της τελικής νίκης. Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων».
Ο πολεμιστής με το μικρόφωνο σίγησε το 1974, η φωνή του όμως είναι πάντα ζωντανή και πάντα δυναμώνει όποιον δεν μπορεί να ανασάνει χωρίς ελευθερία: ;Eλληνες , ψηλά τις καρδιές!
Η φωνή του συμβολίζει ως σήμερα τον αγώνα των Ελλήνων για ελευθερία. Ο Κώστας Σταυρόπουλος ήταν η φωνή της ελληνικής ραδιοφωνίας : από τον Ιούλιο του 1939 ως τον Οκτώβρη του 1940 ήταν η σαγηνευτική φωνή που μάγευε τους ακροατές ... από το πρωί της 28ης Οκτωβρίου όμως έγινε η η παθιασμένη φωνή που ενημέρωσε για την τραγική περιπέτεια του πολέμου στην οποία έμπαινε η Ελλάδα:
«εδώ ραδιοφωνικός σταθμός Αθηνών. Μεταδίδομεν το πρώτον ανακοινωθέν του Ελληνικού Γενικού Στρατηγείου. Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν από της 5ης και 30 πρωινής της σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της Ελληνoαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους ...». Απ’ εκείνη τη στιγμή και ως την 27η Απριλίου του 1941 έγινε η φωνή της ελπίδας. Κάθε βράδυ συντρόφευε την αγωνία ενός λαού για την πατρίδα του και για τις τύχες των υπερασπιστών της. Κι όταν οι Γερμανοί έφτασαν προ των Αθηναικών πυλών, σηματοδοτώντας για όλη τη χώρα μια βαριά περίοδο στρατιωτικής κατοχής, πάλι η φωνή του Κώστα Σταυρόπουλου ήταν εκείνη που έδωσε το θλιβερό μήνυμα, σηματοδοτώντας συνάμα μια τιμημένη περίοδο αντίστασης: «εδώ ελευθεραι ακόμα Αθήναι [...] αδέρφια, κρατήστε καλά μέσα στην ψυχή σας το πνεύμα του μετώπου [...] ;Eλληνες , ψηλά τις καρδιές! Προσοχή! Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών ύστερα από λίγο δεν θα είναι ελληνικός. Θα είναι γερμανικός και θα μεταδίδει ψέματα. Έλληνες, μη τον ακούτε. Ο πόλεμός μας συνεχίζεται και θα συνεχισθεί μέχρι της τελικής νίκης. Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων».
Ο πολεμιστής με το μικρόφωνο σίγησε το 1974, η φωνή του όμως είναι πάντα ζωντανή και πάντα δυναμώνει όποιον δεν μπορεί να ανασάνει χωρίς ελευθερία: ;Eλληνες , ψηλά τις καρδιές!
Σχόλια