Γράφει η Μαρία – Πετρούλα Σκλία
Για
εμάς τους Έλληνες, η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου είναι μια ημέρα
εξαιρετικής σημασίας και τιμής. Η συγκεκριμένη ημερομηνία κάθε χρόνο μνημονεύει
την άρνηση της Ελλάδας στις Ιταλικές αξιώσεις που περιείχε το τελεσίγραφο το
οποίο επιδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 στον Έλληνα Πρωθυπουργό, Ιωάννη
Μεταξά. Συνέπεια του ΟΧΙ ήταν η είσοδος της Χώρας στο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και η
έναρξη του
Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940.
Είναι
γεγονός πως τη μέρα αυτοί όλοι μας έχουμε κάθε λόγο να νιώθουμε υπερήφανοι που
είμαστε Έλληνες και κυρίως λόγω της ανδρείας των προγόνων μας οι οποίοι
αγωνίστηκαν ηρωικά και θυσιάστηκαν με τη μεγαλοψυχία που τους χαρακτήριζε σαν
λαό.
Όμως… ποιά η διαφορά του τότε και του σήμερα;
Η
αλήθεια είναι ότι παρατηρούμε ένα χάσμα ανάμεσα στην ευκολία του να λέμε ναι,
και στη δυσκολία να προβάλουμε σθεναρά τα όχι μας σε πρόσωπα, πράξεις, και
γεγονότα τα οποία μας θίγουν. Ενώ από τη
μια πλευρά το πρότυπο μας ήταν το ΟΧΙ με τις όποιες συνέπειες, βρισκόμαστε σε
μια κατάσταση που λέμε ΝΑΙ σε όλα. Θα έλεγε κάποιος πως τον προηγούμενο αιώνα,
ήμασταν περισσότερο Έλληνες, παρά Ευρωπαίοι. Από την άλλη πλευρά τώρα είμαστε
περισσότερο Ευρωπαίοι παρά Έλληνες. Και αυτό δεν είναι πάντα κακό. Κακό είναι
το υποτασσόμαστε στα πάντα. Το ΝΑΙ σε όλα δεν απευθύνεται μόνο στους πολιτικούς
που ψηφίζουν τα πάντα. Ναι έχουν πει και όσοι δεν έχουν εκφέρει άποψη και
ανέχονται τα πάντα. Ναι έχουν πει ακόμα και αυτοί που είπαν όχι για να πάρουν
την εξουσία. Ναι θα πουν και αυτοί όταν μπουν στην εξουσία. Ναι έχουν πει και
όλοι οι Έλληνες οι οποίοι ναι μεν
αγανακτισμένοι, αλλά κατά κάποιο περίεργο τρόπο συμβιβάζονται. Έτσι είμαστε σαν
λαός από όσο φαίνεται, αν και άλλα μας έχει διδάξει η ιστορία…
Τα συμπεράσματα δικά σας…
Μαρία – Πετρούλα Σκλία
Πολιτικός Επιστήμων
Σχόλια