Κ. Κόλλιας: «Δικαιώθηκαν οι αγώνες μου για σύνταξη στα 62 για τους αγρότες – Αναγνωρίζονται πλασματικά χρόνια»

Ψηφίστηκε από την Ολομέλεια της Βουλής το δικαίωμα συνταξιοδότησης των αγροτών στα 62 χρόνια με 40 έτη ασφάλισης και αναγνώριση πλασματικών χρόνων. Η ρύθμιση μειώνει κατά πέντε χρόνια το όριο ηλικίας, ισχύει υπό προϋποθέσεις και για αγρότες με διαδοχική ασφάλιση, ενώ, όπως προαναφέρθηκε, δίνει τη δυνατότητα αναγνώρισης πλασματικών χρόνων. Σχετικά με το θέμα ο κ. Κόλλιας δήλωσε:

«Είμαι ευτυχής διότι ο αγώνας που δίνω από το 2008, μαζί με συναδέλφους Βουλευτές, δικαιώθηκε. Οι εκκλήσεις μας αλλά και οι έμπρακτες πρωτοβουλίες μας απέδωσαν καρπούς, καθώς οι τροπολογίες που ψηφίστηκαν και μέσα στις επόμενες ημέρες, έπειτα από την κυκλοφορία του σε ΦΕΚ, θα είναι νόμος του κράτους, προβλέπει σύνταξη στα 62 με 40 χρόνια ασφάλισης.  

Επισημαίνω ότι η ρύθμιση ισχύει και για όσους έχουν διαδοχική ασφάλιση, αρκεί τελευταίος φορέας ασφάλισης να είναι ο ΟΓΑ, γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό καθώς αρκετοί αγρότες έχουν κατά καιρούς αναγκαστεί να συμπληρώσουν το πενιχρό τους εισόδημα κάνοντας και άλλες δουλειές. Ακόμα σημαντικότερη είναι η δυνατότητα που δίνεται για αναγνώριση πλασματικών χρόνων ασφάλισης, ρύθμιση που έγινε με πρωτοβουλία επίσης των Βουλευτών.

Ο ΟΓΑ ήταν ο μοναδικός ασφαλιστικός Οργανισμός που δεν αναγνώριζε πλασματικά χρόνια, με αποτέλεσμα την άνιση μεταχείριση των αγροτών σε σχέση με ασφαλισμένους άλλων Ταμείων. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η πρώτη χρονιά ασφάλισης των αγροτών με καταβολή εισφορών ήταν το 1988. Εξ αυτών των λόγων, και προκειμένου να έχει άμεση εφαρμογή η ρύθμιση σε όσο το δυνατόν περισσότερους προς συνταξιοδότηση αγρότες, κατατέθηκε βουλευτική τροπολογία, η οποία έγινε αποδεκτή από τον Υπουργό, για αναγνώριση πλασματικών ετών.

Όποιος δεν έχει βρεθεί κοντά στον αγρότη και την αγρότισσα δεν μπορεί να γνωρίζει τον σκληρό καθημερινό αγώνα που δίνουν για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της ζωής. Ελάχιστα βαριά επαγγέλματα μπορούν να συγκριθούν με την αγροτική δουλειά. Και για αυτά τα βαριά επαγγέλματα υπάρχει ειδική πρόνοια, που για τους αγρότες απουσιάζει. Σήμερα ακόμα υπάρχουν άνθρωποι στα 65 τους που μοχθούν από 15 χρονών, χωρίς να έχουν το δικαίωμα στη σύνταξη είτε επειδή δεν έχουν συμπληρώσει το όριο ηλικίας είτε επειδή πριν το 1988 δεν εμφανίζονταν πουθενά ως εργαζόμενοι. Ήταν επιλογή του κράτους να λειτουργεί ο ΟΓΑ ως προνοιακός, ουσιαστικά, οργανισμός. Και ενώ αυτό ανακούφισε προσωρινά τους αγρότες, στη συνέχεια, όταν έγινε πραγματικό ασφαλιστικό ίδρυμα, δημιούργησε προβλήματα σε όσους ήθελαν να θεμελιώσουν δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή σύνταξη.

Θεωρώ ότι με τις ρυθμίσεις που ψήφισε το Κοινοβούλιο – και που ήταν αποτέλεσμα επίμονων και χρόνιων πιέσεων από τους Βουλευτές, θεμελιώνονται ανθρώπινοι κανόνες για τη συνταξιοδότηση των αγροτών και αποκαθίσταται η κοινωνική δικαιοσύνη για χιλιάδες σκληρά εργαζόμενους συμπολίτες μας.»