μίζας χωρίς να σουτάρει.
Αν δεν βάλει κάποιος γκολ την Τρίτη η Ελλάδα θα αποχωρήσει από το παγκόσμιο Μουντιάλ, με καλές ή κακές εντυπώσεις αδιάφορο. Πολύ περισσότερο, αν η Ελλάδα δεν γίνει ευρωπαϊκή χώρα σύντομα θα φύγει από το ευρώ, το ισχυρότερο νόμισμα του κόσμου. Ένα νόμισμα που δηλώνει κοινωνίες, οικονομίες και λαούς. Σκέψεις και πράξεις.
Τι είναι αυτό και κανείς δεν μπορεί να σκοράρει για την ομάδα και τον λαό. Ο προπονητής είναι καλός, όπως και ο Πρωθυπουργός, ο αντίπαλος βατός και ο διαιτητής δίκαιος. Γιατί δεν μπαίνει το γκολ. Γιατί η Ελλάδα υποχωρεί συνεχώς στη νεότερη ιστορία της. Το μέχρι το 2009 δίκαιο των επιλογών καταρρίφθηκε με το παγκόσμιο ρεζίλι. Η Αργεντινή μόλις που νίκησε το Ιράν.
Η πίστη της νίκης είναι αυτό που μετουσιώνει τη θέληση σε γκολ και ο Έλληνας γαλουχήθηκε να είναι ραγιάς. Κάποτε στον ξένο κατακτητή, μετά στον ξένο δανειστή και πάντα στον Έλληνα ολιγάρχη. Στον Έλληνα πρόεδρο των στημένων.
Κοτζαμπάσης, τσιφλικάς, δήμαρχος και παράγοντας αδιάφορο, ο Έλληνας δεν ξέρει να σκοράρει. Έχει μάθει να ταμπουρώνεται, να υπομένει και να προσμένει ένα κομμάτι ψωμί. Αυτό του έμαθαν, αυτό έμαθε. Όταν έρθει η απελπισία η ηρωική έξοδος ακόμα και στο Ζάλογγο είναι η επιλογή του, η αυτοκριτική του.
Το 2004 άλλαξαν όλα. Η μικρή Ελλάδα με την μόνιμα δυσφημιζόμενη κ.Αγγελοπούλου μπροστά πέτυχε τους Ολυμπιακούς της Αθήνας. Ο μόνιμα δυσφημιζόμενος κ.Σημίτης πέτυχε να εντάξει τη χώρα στο ευρώ. Ο βάρβαρος, απολίτιστος, ναζιστής και μόνιμα δυσφημιζόμενος από το 2009 και μετά Γερμανός ανέβασε τον Έλληνα στο βάθρο της Ευρώπης. Ποδόσφαιρο, μπάσκετ, τραγούδι βάφτηκαν μπλε, όπως η θάλασσα και ο ουρανός. Γιατί τότε μπήκαν τόσα γκολ και τρόμαξε η οικουμένη. Γιατί ο λαός πίστεψε στη νίκη.
Την Τρίτη το βράδυ λοιπόν θα δούμε αν θα κερδίσει η πίστη για τη νίκη και κάποιος βάλει το γκολ ή αν οι μεσάζοντες του ποδοσφαίρου και της κοινωνίας επιβάλλουν και πάλι τη σύνθεση για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Το μηδέν και την ήττα...
Σχόλια