[…] Αυτό συμβαίνει στη χώρα μας και πλέον πανευρωπαϊκά: Διαγωνισμός καφρίλας. Οι τόσα χρόνια κάφροι της πολιτικής υποχρεούνται σήμερα να τα βάλουν με τους νεοεμφανιζόμενους – επανεμφανιζόμενους… […]
Δεν έχουμε σπουδάσει κάποιοι από εμάς το επιχειρείν στην απόλυτη
καφρίλα. Αλλά στην πολιτική σκηνή της χώρας το έργο στο δια ταύτα εξελίσσεται εδώ και πολλά χρόνια κυρίως ως προς το ποιός θα γίνει πιο κάφρος από τον άλλον.
Ψηφίζοντας συνεχώς στη βουλή νόμους που να ευνοούν όλο και πιο εύκολα την πολιτική αυθαιρεσία, για την ακρίβεια να ευνοούν τους πολιτικούς και τους πελάτες τους, φτάσαμε να ψάχνουμε τα δισεκατομμύρια στην Ελβετία, και τα χρέη στις τράπεζες, το κράτος και τους εταίρους.
Η Εκκλησία δεν πληρώνει φόρους, οι εφοπλιστές το ίδιο, αλλά π.χ. το ΣΚΑΪ σε συνεργασία με την Εκκλησία σήμερα κάνει αγαθοεργίες με τον τίτλο «Όλοι μαζί μπορούμε», εννοώντας πως όλοι μαζί μπορούμε να ελεούμε τους άπορους, και όχι όλοι μαζί μπορούμε π.χ. να απαιτήσουμε να πέσουν οι τιμές –από το πετρέλαιο μέχρι το γάλα και το ψωμί, μέχρι το ηλεκτρικό και το χαρτί υγείας, που έχει φτάσει μαζί με τα τσιγάρα να αποτελεί το ακριβότερο είδος πολυτελείας…
Τρία εκατομμύρια άνθρωποι είναι ανασφάλιστοι και δεν μπορούμε όλοι μαζί να απαιτήσουμε το δικαίωμά τους στην υγεία και ενάμιση εκατομμύριο άνεργοι, που ίσως να έχει φτάσει τουλάχιστον τα δύο, μαζί με τους υποαπασχολούμενους, αλλά δεν μπορούμε να απαιτήσουμε όλοι μαζί το δικαίωμά τους στην εργασία.
Φτάσαμε σήμερα να βλέπουμε την κυρία «Ολυμπιακοί Αγώνες της μεγαλύτερης αρπαχτής», να επιτίθεται στον επιχειρηματία πίσω από τον εκλεγμένο Δήμαρχο του Πειραιά που υποστηρίζεται και από την Χρυσή Αυγή, και τον ίδιο σύντομα να ανταπαντά με άλλη φραστική καφρίλα, και έχουμε να περιμένουμε τα χειρότερα.
Όταν όμως κάποιος κάνει ή πει μια καφρίλα, υπάρχουν πολλοί που χαίρονται όταν κάποιοι άλλοι του απαντήσουν –κυριολεκτικά, μεταφορικά ή πρακτικά- με μία μεγαλύτερη καφρίλα. Αυτό συμβαίνει στη χώρα μας και πλέον πανευρωπαϊκά: Διαγωνισμός καφρίλας.
Οι τόσα χρόνια κάφροι της πολιτικής υποχρεούνται σήμερα να τα βάλουν με τους νεοεμφανιζόμενους…
Έκαναν πολλές προσπάθειες κάποιοι από τους κάφρους της ελληνικής κυβέρνησης να βάλουν τους κάφρους Χρυσαυγίτες να συγκρουστούν μόνο με τους Αριστερούς, αλλά δεν τους έγινε η χάρη γιατί δεν διαθέτουν οι Αριστεροί τόση καφρίλα.
Οι κάφροι αναζητούν διακαώς εξίσου ή μεγαλύτερους κάφρους για να τα βάλουν. Και σε καμία περίπτωση η καφρίλα που κυκλοφορεί πλέον σχεδόν ανενόχλητη, δεν αφορά αριστερούς που ποτέ δεν κυβέρνησαν, και το πολύ πολύ να πήραν καμιά θέση σε κανέναν δήμο, που στη συνέχεια τον έχασαν σε πολλές περιπτώσεις, ακριβώς γιατί μεταλλάχθηκαν κάποιοι από αυτούς σε βολεμένους δημοσίους υπαλλήλους. Αλλά μικρό το κακό, μικρή και η καφρίλα. Εδώ μιλάμε, όπως είπαμε, για τον απόλυτο διαγωνισμό υπερκαφρίλας.
Όσο στην Ελλάδα δεν κάθονται στο σκαμνί τόσοι και τόσοι μάστερ καφρίλας, που έφαγαν με χρυσά κουτάλια και αντίθετα περιφέρονται ως άσπιλοι σωτήρες της χώρας, ή κρύβονται από δω και από κει, τόσο θα ξετσουτσουνιάζουν ακόμα μεγαλύτεροι κάφροι για να τα βάλουν δήθεν μαζί τους. Διότι η καφρίλα γεννά καφρίλα. Απλά μαθηματικά.
Να έχουν ξεφτιλίσει κάθε ιδέα, κάθε αξία, κάθε αρχή, κάθε ιδεώδες Ελληνικό και Ευρωπαϊκό ή απλά ανθρώπινο και κοινωνικό, να έχουν ξεπεράσει κάθε μέτρο καφρίλας, και να τους κάνει εντύπωση και να εξανίστανται για την νέα πανκαφρίλα που σταθερά αυξάνεται;
Μα, στις παράλογες καταστάσεις, οι παράλογες αντιδράσεις να είναι φυσιολογικότατες. Περισσότερη καφρίλα απέναντι στην καφρίλα. Περισσότερος Εθνικισμός απέναντι στο χλώμιασμα των εθνικών ταυτοτήτων, περισσότερος φασισμός στον τόσα και τόσα χρόνια κεκαλυμμένο φασισμό.
Όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος λέει ο λαός, και σήμερα το κάνει πράξη, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αυτά δείχνουν οι κάλπες. Και δυστυχώς κάθε φορά που πίπτει ράβδος, είναι δεδομένο ότι θα την πληρώσουν ξόφαλτσα και αθώοι, και τις περισσότερες φορές θα την πληρώσουν μόνο αυτοί.
Γιατί η καφρίλα δεν έχει έλεος. Όποιον πάρει ο χάρος. Ε, σ’ αυτό το σημείο βρισκόμαστε.
Και όλα αυτά, με τα απολιτίκ καφροφρικιά που περιφέρονται μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό καφρίλας να κοιτάνε μόνο τα πορτοφόλια τους, χειρότεροι και από τον χειρότερο κάφρο.
Ας καταλάβουν οι αθώοι που βρίσκονται στη μέση του ρινγκ, ότι εάν δεν πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους, μη λαμβάνοντας μέρος στον Μέγα αυτόν διαγωνισμό, και εάν δεν καταλάβουν ότι όλοι μαζί μπορούν να τα βάλουν με την γενικευμένη καφρίλα απαντώντας με αγώνες και διεκδικώντας τα δικαιώματά τους, τότε ας μην κάθονται σύντομα να κλαίνε πάνω από το χυμένο γάλα αγώνων στους αιώνες, και την καφρίλα για άλλη μια φορά νικητή…
Κρυσταλία Πατούλη
Σχόλια