Ποτέ κανείς δεν κατάλαβε πόσο γρήγορα φούσκωσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ποτέ κανείς επίσης δεν κατάλαβε πόσο γρήγορα φούσκωσε το Ποτάμι. Με ασαφείς ή και χωρίς θέσεις τα δύο κόμματα διαδοχικά λαμβάνουν κεντρικό ρόλο στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας με απρόβλεπτο τέλος για τον θεατή που στην προκειμένη περίπτωση είναι ο
ελληνικός λαός.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να τερμάτισε την άνοδό του, το κατασκευαστικό όριο του, ακριβώς την ώρα που ανάβλυσε το Ποτάμι και κέρδισε τα φώτα της επικαιρότητας δίνοντας ορμή στο πολιτικό σκηνικό. Λαμπερά φώτα σε βαθμό παρεξήγησης για ένα κόμμα που δεν ήξερε κανείς πριν από λίγες εβδομάδες και ξαφνικά μονοπώλησε τη δημοσιότητα χωρίς όμως να θέλει ακόμα να δεχθεί κριτική δημόσια. Τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές της Ευρώπης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ της ριζοσπαστικής Αριστεράς απέκτησε ως θείο δώρο ένα πολιτικό άλλοθι για τις επερχόμενες εκλογές και την ενδεχόμενη απογοήτευση που θα επιφέρει στις Περιφέρειες της χώρας, στους μειούμενους και προπάντων αφανείς υποστηρικτές του. Την ίδια ώρα βέβαια την εμπιστοσύνη κυβερνησιμότητας που απέτυχε να αντλήσει θα έχει την ιδανική ευκαιρία πλέον να την συναντήσει πίνοντας νερό στο Ποτάμι της πολιτικής μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, που με την ακούσια ή εκούσια αποχώρηση του Προέδρου της Δημοκρατίας κ.Παπούλια μάλλον θα έρθουν σύντομα.
Το Ποτάμι χωρίς δημοσιευμένες κεντρικές θέσεις έχει το πλεονέκτημα να κινείται ελεύθερα σε όλο το μήκος της πολιτικής σκηνής από τους ευρώ-λάτρεις μέχρι τους δραχμό-λάτρες και να εκβάλλει εκεί που θα πάρει τα καλύτερα ανταλλάγματα.
Συνεπώς ο κ.Σαμαράς θα έχει σύντομα να αντιμετωπίσει και να βρει λύσεις για ένα πολύ ισχυρό δί-πολο και ενδεχομένως τρί-πολο με την προσθήκη ανεξάρτητων φωνών, που είτε θα καταφέρει να παρακάμψει είτε να συρθεί στη μαύρη τρύπα της πολιτικής ιστορίας μαζί με τους ψηφοφόρους του. Αυτό βέβαια θα το αποφασίσει ο ελληνικός λαός στις επόμενες βουλευτικές και όχι ευρωεκλογές…
ελληνικός λαός.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να τερμάτισε την άνοδό του, το κατασκευαστικό όριο του, ακριβώς την ώρα που ανάβλυσε το Ποτάμι και κέρδισε τα φώτα της επικαιρότητας δίνοντας ορμή στο πολιτικό σκηνικό. Λαμπερά φώτα σε βαθμό παρεξήγησης για ένα κόμμα που δεν ήξερε κανείς πριν από λίγες εβδομάδες και ξαφνικά μονοπώλησε τη δημοσιότητα χωρίς όμως να θέλει ακόμα να δεχθεί κριτική δημόσια. Τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές της Ευρώπης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ της ριζοσπαστικής Αριστεράς απέκτησε ως θείο δώρο ένα πολιτικό άλλοθι για τις επερχόμενες εκλογές και την ενδεχόμενη απογοήτευση που θα επιφέρει στις Περιφέρειες της χώρας, στους μειούμενους και προπάντων αφανείς υποστηρικτές του. Την ίδια ώρα βέβαια την εμπιστοσύνη κυβερνησιμότητας που απέτυχε να αντλήσει θα έχει την ιδανική ευκαιρία πλέον να την συναντήσει πίνοντας νερό στο Ποτάμι της πολιτικής μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, που με την ακούσια ή εκούσια αποχώρηση του Προέδρου της Δημοκρατίας κ.Παπούλια μάλλον θα έρθουν σύντομα.
Το Ποτάμι χωρίς δημοσιευμένες κεντρικές θέσεις έχει το πλεονέκτημα να κινείται ελεύθερα σε όλο το μήκος της πολιτικής σκηνής από τους ευρώ-λάτρεις μέχρι τους δραχμό-λάτρες και να εκβάλλει εκεί που θα πάρει τα καλύτερα ανταλλάγματα.
Συνεπώς ο κ.Σαμαράς θα έχει σύντομα να αντιμετωπίσει και να βρει λύσεις για ένα πολύ ισχυρό δί-πολο και ενδεχομένως τρί-πολο με την προσθήκη ανεξάρτητων φωνών, που είτε θα καταφέρει να παρακάμψει είτε να συρθεί στη μαύρη τρύπα της πολιτικής ιστορίας μαζί με τους ψηφοφόρους του. Αυτό βέβαια θα το αποφασίσει ο ελληνικός λαός στις επόμενες βουλευτικές και όχι ευρωεκλογές…
Σχόλια