κι εκεί που βγήκε κερά μου ο Χριστός, τριώ, -τριώ χρονών παιδάκι,
όλο τον κόσμο κερά μου γύρισε, σαν το, -σαν το καλογεράκι!
Κι εκεί που περι, -περιπάτησε, χρυσή, -χρυσή...
μηλίτσα βγήκε,
και μες τα φύλλα κερά μου της μηλιάς, δυό μη, -δυό μήλα χρυσομήλα,
οποιός τα πάρει κερά μου χρύσωσε, ο ή, -ο ήλιος της ημέρας,
το φεγγαράκι κερά μου της νυκτός, που βγαί, -που βγαίνει την εσπέρα!
Σ' αυτά τα σπίτια κερά μου τα ψηλά, τα μα, -τα μαρμαροχτισμένα,
που 'ναι οι πέτρες κερά μου μάλαμα, το χώ, -το χώμα με ασήμι,
και μεσ' τη μέση κερά μου του σπιτιού, κοιμά, -κοιμάται Άγιος Βασίλης!
Ποιος είναι άξιος κερά μου και αρκετός, να πα, -να πα τον εξυπνήσει,
εγώ είμαι άξιος κερά μου και αρκετός, να πα, -να πα τον εξυπνήσω,
δω μου και μήλα κερά μου δώδεκα, κυδώ, -κυδώνια δεκαπέντε,
και μια φασκιά κερά μου απ' το νερό, να πα, -να πα τον εξυπνήσω!
Ξύπνα αφέντη, -αφέντη τσ' αφεντιάς, και μη, -και μη πολυκοιμάσαι,
γιατί ο ύπνος κερά μου ο πολύς, μαραί, -μαραίνει και χαλάσε,
σ' αυτό το σπίτι κερά μου που 'ρθαμε, τα ρά, -τα ράφια είναι ξυλένια,
του χρόνου σα ξανάρθωμε, να 'ναι, -να 'ναι μαλαματένια!
Για σφάξε τε κερά τον πετεινό, σφάξε, -σφάξε τε και τη κότα,
δω μας και μας κερά τον κόπο μας, να πά, -να πάμε σ' άλλη πόρτα!
Και εις έτη πολλά!!!
Δημήτρης Θωμαδάκης
Σχόλια