Η ηττημένη αλλά ελκυστική αριστερή ιδεολογία έγινε απωθημένο στο υποσυνείδητό μας. Έτσι κυριάρχησε...
στην πνευματική ηγεσία της χώρας και στην ψυχή μας. Κάθε αριστερή πρόταση, επικράτησε να θεωρείται ταυτόχρονα και προοδευτική. Χωριστήκαμε σε προοδευτικούς και συντηρητικούς, αλλά και οι δύο αυτοί τύποι ανθρώπου είμαστε το ίδιο άτομο και όχι κάποιος άλλος.
Θέλουμε κράτος πρόνοιας, θέλουμε δημόσια παιδεία, δημόσια υγεία, δημόσια κοινωνική ασφάλιση, δημόσιες συγκοινωνίες, δημόσια έργα, κ.λ.π. Θέλουμε να γίνουμε δημόσιοι υπάλληλοι και να έχουμε υψηλούς μισθούς και συντάξεις από το δημόσιο χρήμα. Αλλά την ίδια στιγμή, θέλουμε όσο το δυνατόν πιο μεγάλη προσωπική περιουσία. Θέλουμε τη βίλα, την πισίνα, το δυνατό αυτοκίνητο, το σκάφος, τα ακριβά ρούχα, το καλό φαϊ, τις ακριβές διακοπές, την καλοπέραση και γενικά τα καλά καταναλωτικά προϊόντα κ.λ.π. Ταυτόχρονα, δεν φορολογούμε τον μεγάλο ιδιωτικό πλούτο, τους εφοπλιστές, τους κρατικοδίαιτους νταβατζήδες κ.λ.π.
Ενώ δηλαδή από το ένα μέρος θέλουμε ένα πανίσχυρο αριστερό κράτος που να μας τα έχει όλα έτοιμα, την ίδια στιγμή θέλουμε να έχουμε δεξιό τρόπο προσωπικής ζωής, μεγάλο προσωπικό πλούτο, όσο το δυνατόν πιο πολλές ελευθερίες και μηδενικό φόρο σαν γνήσιοι αστοί καπιταλιστές.
Κάποια στιγμή αυτά τα δύο θα πρέπει να συμπέσουν. Εξάλλου ήδη το δίπολο “Αριστερά – Δεξιά” έχει ξεπεραστεί διεθνώς κάτω από την επίθεση της παγκοσμιοποίησης στις εθνικές οικονομίες.
Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, οδήγησε μεταπολεμικά, κάτω από τις ιδέες του Κέϋνς, στην πλήρη κυριαρχία του κράτους επί της κοινωνίας. Τώρα πρέπει να ακολουθήσουμε άλλη πορεία. Την επιλογή της πραγματικής δημοκρατίας η οποία αναγκαστικά θα βάλει στην άκρη το αυτονομημένο «κράτος - πατερούλη» που έχει υπό την «προστασία» του και τον έλεγχό του την κοινωνία και θα οδηγήσει στην κοινωνικοποίηση του κράτους, δηλαδή στην πλήρη κυριαρχία και τον έλεγχο της κοινωνίας επί του κράτους.
Είναι και ο μόνος τρόπος για να μπορέσει τόσο η κοινωνία μας, όσο και γενικότερα οι εθνικές κοινωνίες, να αντιμετωπίσουν την επίθεση της παγκοσμιοποίησης η οποία έχει θέσει τις εθνικές πολιτικοοικονομικές ολιγαρχίες (που κτίζονται πάνω στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία και ελέγχουν τα εθνικά κράτη) κάτω από τον απόλυτο έλεγχό της. Αν δεν το κάνουμε αυτό, τότε θα κυριαρχήσουν τα εθνικιστικά και φασιστικά κινήματα και μετά θα ψάχνουμε να βρούμε που βρέθηκαν τόσοι φασίστες, ενώ θα πρόκειται και πάλι για τα ίδια άτομα. Για μας τους ίδιους.
hassapis-peter.blogspot.gr
Σχόλια