Το 2009, με ο,τι οικονομιες ειχα ανοιξα ενα μαγαζακι μαζι με τον συντροφο μου και δοξα τω θεω πηγαινα καλα. Μετα απο εναμιση χρονο ηρθε ακριβως ααπεναντι μου ενας και ανοιξε το ιδιο μαγαζι με μενα, και οπως καταλβαινετε αρχισαν τα προβληματα γιατι ημαστε και σ' ενα χωριο όπου ολοι γνωριζομαστε και μας πηρε η κατηφορα, μενω και...
εγκυος.
Το μαγαζι το κλεινω 3 μερες πριν παω να γεννησω γιατι δεν ειχα βοηθεια απο πουθενα. Αφηνω ολα μου τα χαρτια στο λογιστη μου για να μου κανει παυση. Μετα απο λιγο καιρο καταλαβαινω πως δεν εχει κλεισει το μαγαζι στην εφορια. Του χρωσταω καποια μηνιατικα και γι' αυτο λεει δεν μου κανει την παυση. Τον παρακαλαω γιατι τα χρεη αυξανονται, κι αυτος πρωτα τα μηνιατικα... Σε σημειο μετα από 2,5 χρονια να ειμαι ανεργη μητερα, να παρακαλαω για μια δουλεια ακομη και χωρις ενσημα και να μη βρισκω τιποτα, μια γιατι ειμαι λεει μεγαλη, μια γιατι εχω παιδι και παει λεγοντας.
Τα χρεη σε εφορια, ΤΕΒΕ, δημο αυξανονται συνεχεια. Με τον συντροφο μου κοντευουμε να χωρισουμε γιατι δεν αντεχουμε αλλο απο τα τοσα προβληματα, απο το σπιτι κοντευουν να μας πεταξουν εξω γιατι χρωσταμε 6 ενοικια και συνεχιζουν τα χρεη. Και πειτε μου, πως θα ζησω το παιδι μου; Τι φταιει αυτη η ψυχουλα;
Ο ανθρωπος που ειμαι μαζι ουτε αυτος αντεχει αλλο με 800 ευρω μισθο, μονο το καλοκαιρι. Εχω αρρωστησει πλεον, τα ψυχολογικα μου ειναι στα φουλ. Σκεφτομαι συνεχεια το χειροτερο, και το μονο που με κραταει ειναι αυτος ο μικρουλης που με κοιταζει στα ματια και μου λεει σ' αγαπω.
Αν στα 37 μου δεν μου δινουν δουλεια, στα 45 τι θα γινει; Θα μου πουν ηρθε η ωρα να πεθανεις; Βοηθεια μηδεν.
λια 37χρ.
Σχόλια