Και εξηγούμαι: σκέφτηκα με μεγαλύτερη ηρεμία τη ζωή μου πριν μείνω άνεργος. Μέσα στο άγχος, από τη μία δουλειά στην άλλη, να αγοράσουμε και το 1 και το 2 και το 3, σαν...
μαλάκας όλο το μήνα να μετράω τα κουκιά να τα πληρώσουμε όλα στο ακέραιο, μη μείνει κανένας παραπονεμένος.
Ε, λοιπόν, τους τελευταίους μήνες, με λίγα μεροκάματα στη χάση και στη φέξη, ζούμε με τα απολύτως απαραίτητα, έχουμε για πρώτη φορά ιεραρχήσει με ακρίβεια και συνέπεια τις πραγματικές ανάγκες μας, ασχολούμαστε με τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού μας, δεν πληρώνουμε τράπεζες, ΔΕΚΟ, εφορίες, το οποίο μας δημιουργεί λιγότερο άγχος απο τότε που τρέχαμε να τους προλάβουμε.
Δε λέω ότι μ' αυτή την κατάσταση μπορούμε να συνεχίσουμε, ίσως όμως για πρώτη φορά έχουμε αντιληφθεί τους λόγους για τους οποίους αξίζει τελικά να εργάζεσαι και σε ποιο βαθμό πρέπει να κυνηγάς καριέρες και άλλες τέτοιες παπαριές καμαρωτές.
Κλείνοντας, θέλω να τονίσω ότι δεν έχουμε πάψει να κάνουμε όνειρα και σχέδια για το μέλλον - αυτό δεν μπορεί να μας το στερήσει κανείς.
Λευτέρης , 36 χρ.
imerologioanergou.gr
Σχόλια