Σε λίγο θα κλαίει η μάνα και του παιδιού δεν θα δίνει!

Γράφει ο Δευκαλίων

Η στήλη πάρα πολλές φορές είχε επισημάνει το αδιέξοδο της μνημονιακής πολιτικής στο πρόβλημα της εξυγίανσης και εξορθολογισμού του Ελληνικού Τραπεζικού Συστήματος.
Σε παρά πολλά άρθρα (πιο πρόσφατα αυτά στις 12 Δεκεμβρίου 2012 Ακόμα δεν άρχισε η εφαρμογή του νέου Μνημονίου και έχασαν 10 δισεκατομμύρια ευρώ και στις 17 Δεκεμβρίου 2012 Τα αδιέξοδα τώρα αρχίζουν) είχαν επισημανθεί και αναλυθεί τα πλείστα όσα...

προβλήματα είχαν δημιουργηθεί από την προβληματική, ακόμα και για τις τράπεζες, μνημονιακή πολιτική.
Τι ακριβώς λέγαμε σε όλα αυτά τα άρθρα;
Το Ελληνικό Οικονομικό πρόβλημα ήταν επί της ουσίας ένα πρόβλημα που είχε δημιουργήσει το κυρίαρχο εγχώριο πολιτικοοικονομικό πλαίσιο μετά την επανάσταση του 1821. Ακόμα πιο απλά. Οι 30 ισχυρότερες οικονομικά Ελληνικές οικογένειες, οι οποίες μετά την απελευθέρωση κυβέρνησαν την χώρα είτε απ’ ευθείας, είτε μέσω εκπροσώπων,  είναι αποκλειστικά υπεύθυνες για το σημερινό χάλι της χώρας. Και είναι αποκλειστικά υπεύθυνες γιατί δεν φρόντισαν να επιβάλουν και να εφαρμόσουν κανόνες στην πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας. Αποτέλεσμα μια στρεβλή οικονομική ανάπτυξη μέσα σε ένα δυσλειτουργικό και αναχρονιστικό κράτος. Μοχλός για την παρέμβαση του προβληματικού οικονομικού πλαισίου στο σαθρό πολιτικό σύστημα ήταν από τις πρώτες ημέρες λειτουργίας του Ελληνικού Κράτους το λειψό τραπεζικό σύστημα. Αυτός ήταν ο Ελληνικός Καπιταλισμός.
Ήταν μοιραίο, όταν ο διεθνής καπιταλισμός μπήκε σε μία δομική συστημική κρίση, να συμπαρασύρει στο διάβα του πρώτα απ’ όλα τα πιο προβληματικά παιδιά του. Ήτοι μεταξύ άλλων και τον Ελληνικό Καπιταλισμό. Οι Ελληνικές Τράπεζες που είχαν επεκταθεί στην Ανατολική Ευρώπη ήταν από τις πρώτες που κατέρρευσαν. Όμως κανείς θεσμικός παράγων δεν…
προείδε, δεν έλεγξε και δεν επέβλεψε αυτήν την κατάρρευση. Αντίθετα το πολιτικό σύστημα έσπευσε να καλύψει αυτήν την κατάρρευση παίρνοντας πάνω του το κόστος. Έτσι η Ελληνική Τραπεζική Κρίση μετατράπηκε σε Ελληνική Δημοσιονομική Κρίση και μοιραία το τραπεζικό κραχ μεταφέρθηκε στις πλάτες του Ελληνικού Λαού. Ως εκείνο το σημείο, δηλαδή την υπαγωγή της χώρας στο μνημόνιο, παρά πολύ πρόχειρα και επιγραμματικά αυτή είναι μία αρκετά συνεπής περιγραφή. Απ’ εκείνο το σημείο και πέρα όμως τι έγινε;
Δόθηκαν ποσά, κανείς δεν ξέρει πόσα ακριβώς, χωρίς να έχουν ακόμα επιστραφεί, αλλά με κατ’ εκτίμηση υπολογισμούς περίπου 230 δις ευρώ για να σωθούν οι Ελληνικές Τράπεζες οι οποίες είχαν ελάχιστες καταθέσεις περίπου 150 δις ευρώ. Πρόσφατα βάσει του 3ου μνημονίου δόθηκαν επί πλέον και άλλα 23,8 δις ευρώ. Καπιταλιστικά, οικονομικά, πολιτικά και ηθικά απολύτως τρελό! Και γίνεται ακόμα πιο τρελό αν σκεφθεί κανείς ότι το Αμερικάνικο Δημόσιο έδωσε και έχει πάρει ήδη πίσω 240 δις ευρώ για να διασώσει τραπεζικούς κολοσσούς όπως το Citigroup  τη JP Morgan, τη Goldman Sachs κ.λπ.
Πρόσφατα και βάσει του 3ου Μνημονίου έγινε μία προσπάθεια όλα αυτά τα στρεβλά και παράλογα να περάσουν στο χρονοντούλαπο της οικονομικής ιστορίας του τόπου. Βάσει των στοιχείων της έκθεσης της Black Rock (την οποία κανένας αντιπολιτευτικός παράγοντας δεν διάβασε), αποφασίσθηκε να γίνει συγκεκριμένου ύψους επανακεφαλαιοποίηση των Ελληνικών Τραπεζών με μνημονιακά χρήματα. Εφ’ όσον οι ιδιώτες μέτοχοι κατάφερναν να συγκεντρώσουν και να καταβάλουν το 10% της απαιτούμενης αύξησης, τότε οι τράπεζες θα παρέμεναν ιδιωτικές, διαφορετικά θα περνούσαν σε κρατικό έλεγχο.
Η στήλη ευνόητα διαφωνούσε πολιτικά, ηθικά και οικονομικά με όλο αυτό τον μνημονιακό προγραμματισμό, αλλά ποιος από την μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά ακούει ηθική και ορθολογισμό. Όλα για όλα, για να σωθούν οι τραπεζίτες ήταν και παραμένει το σύνθημα και αυτής της κυβέρνησης όπως και της προηγούμενης του Γιώργου Παπανδρέου.
Όλα δε αυτά έπρεπε να τελειώσουν έως τα τέλη Απριλίου 2013. Τι έχουμε μέχρι εδώ. Το μνημονιακό σύστημα επιβάλει μέσω του 3ου Μνημονίου τα πιο στυγνά και ανηλεή μέτρα στις πλάτες του Ελληνικού Λαού προκειμένου να επανακεφαλαιοποιηθούν και να εξυγιανθούν οι Ελληνικές τράπεζες.
Ο χθεσινός Δευκαλίων έκανε μία πανελλήνια αποκάλυψη. Ότι η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μετατίθεται χρονικά για το φθινόπωρο και βλέπουμε. Όλοι ξαφνιάστηκαν. Όμως η σημερινή ειδησεογραφία φιλοξενεί δηλώσεις επιφανών Ελλήνων τραπεζιτών που ζητούν επίσημα και δημόσια μετάθεση του χρόνου επανακεφαλαιοποίησης. Πλήρης επιβεβαίωση της στήλης. Τέλος, αμφιβάλει κανείς ότι το αίτημα των τραπεζιτών θα ικανοποιηθεί. Μάλλον ΟΧΙ.
Απλά, εμείς θα προσθέσουμε για όσους ακόμα πιστεύουν ότι η μνημονιακή πολιτική και προγραμματισμός θα επιτύχουν τους στόχους τους, ότι τυχόν υιοθέτηση του αιτήματος των τραπεζιτών φέρνει την αποτυχία των μνημονίων ακόμα πιο κοντά.
Φίλτατοι μνημονιακοί χαρείτε ακόμα όσο μπορείτε με τις «επιτυχίες» του μνημονίου γιατί σε λίγο θα κλαίει η μάνα και του παιδιού δεν θα δίνει!