Τώρα, έχω τη δύναμη να σε δω στα μάτια και να καταλάβω, να ταξιδέψω, να ορίσω στα πέλαγα της απύθμενης γνώσης αυτό που πραγματικά είσαι εσύ χωρίς τη ματαιοδοξία, το εφήμερο το κατά φαντασία επίπλαστο όραμα των άλλων. Τώρα, στο απόλυτο κενό μιάς ζωής που δεν οδηγεί αλλά...
σύρεται, προσπαθώ να καταλάβω αντιστεκόμενος τις ''θολές γραμμές'' που ορίζονται από τα πλήθη των νεο-αστέγων, νεο-μαρτύρων μιας κοινωνίας που καταρρέει υπό το βάρος των ακέφαλων αρχόντων της. Τώρα στο απόλυτο κενό κοιτάζω στα μάτια το γέροντα πολεμιστή συμπιεσμένο ανάμεσα στο ένδοξο παρελθόν του και τον κάδο σκουπιδιών. Τώρα στο απόλυτο κενό κοιτάζω στα μάτια το παιδί-τεκμήριο, το νεό-έλληνα μετανάστη (μετεκπαιδευόμενο άνεργο), τη μάνα που δραπέτευσε από τα συσσίτια του ‘43 τετάρτη απόγευμα πριν από το μπλόκο της Κοκκινιάς, το Γερμανό φασίστα να ουρλιάζει ράους πίσω από τα συρματοπλέγματα του στρατοπέδου εργασίας (ειδικές οικονομικές ζώνες κατά Φούχτελ).
Τώρα στο απόλυτο κενό μεσίστια η σημαία, απαγορευμένος ο ύμνος των νεκρών πολεμιστών ηχεί υπόκωφα κάτω απ’ τις μαντεμένιες πόρτες της ιστορίας, της ελευθερίας, της δόξας καθώς ο θάνατος διορίζεται πορτιέρης του μέλλοντος της χώρας μας, απ’ τους δοσίλογος κυβερνήτες που ξεπουλάνε τα ιερά και τα όσια.
Τώρα μπορώ να σε δω στα μάτια και να πω πως ήρθε η ώρα, πως ήρθε η στιγμή ν’ αναστήσουμε τη ρωμιοσύνη και πάλι να σπάσουμε τις αλυσίδες να νοιώσουμε περήφανοι γιατί ήμαστε Έλληνες και όχι ραγιάδες.
Α. Γ. Καλλής
Πρόεδρος Εμπορικού Συλλόγου Νεμέας
Σχόλια