 |
Κάποτε
είχαμε άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο και χειμώνα και είχαμε οργανωθεί για να
επιβιώνουμε με τις συνθήκες κάθε εποχής. Στην σημερινή εποχή βιώνουμε την
περίοδο των ισχυρών κλιματικών αλλαγών, που εκφράζονται μεταξύ άλλων, και με
ραγδαίες μεταβολές των συνθηκών και με ακραία καιρικά φαινόμενα.
Φαίνεται
ότι οι κλιματικές αλλαγές δεν συμβαίνουν μόνο στην φύση, αλλά έχουμε αλλαγές
και στο κλίμα των ανθρωπίνων, κοινωνικών και οικονομικών σχέσεων, με σχεδόν
πλήρη έλλειψη εμπιστοσύνης στις συνθήκες και με ακραία κοινωνικά φαινόμενα.
Στις
26 Οκτ 2012, πραγματοποιήθηκε στην Ρώμη το τελικό συνέδριο για το έργο EuroIRSE (European
industrial relations of
self- employed-
Ευρωπαϊκές Εργασιακές Σχέσεις Αυτό-Απασχολούμενων) με πολύ ενδιαφέρουσες...
ανακοινώσεις και παρατηρήσεις. Με αφορμή τις πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις από
οκτώ (8) κράτη και έμπειρους συνδικαλιστικούς οργανισμούς, καταγράφονται
σκέψεις που προκλήθηκαν.
Φαίνεται
ότι μόνο οι συνδικαλισμοί, σαν σύγχρονοι δεινόσαυροι, έχουν αυτονομηθεί από την
κοινωνία, βρυχώνται και προσπαθούν να επιβιώσουν όχι με αλλαγές και
προσαρμογές, αλλά με μεταλλάξεις, ποδοπατώντας τα πάντα για να κρατηθούν.
Η
ΓΣΕΕ είναι ζητούμενο από ποιους αποτελείται και ποιους εκπροσωπεί και ο ΣΕΒ
μοιάζει με εργαλείο απρόσωπων (απάνθρωπων?) «επιχειρήσεων & βιομηχανιών».
Στον
αγροτικό χώρο η ΓΕΣΑΣΕ μετά από πέντε (5) διορισμένες από δικαστήριο διοικήσεις
(μπορεί να γίνει και αυτό ακόμα), για να διαχειρίζονται τα χρήματα που τους έδινε
ο κρατικά-κομματικά ελεγχόμενος ΕΛΓΑ, μοιάζει να έχει χάσει πλήρως την επαφή με
αυτούς που θεωρητικά την εκλέγουν (και ελέγχουν) και προσπαθεί να μεταλλαχθεί
σε ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ. Η διοίκηση της ΣΥΔΑΣΕ διέκοψε την λειτουργία της, κατά δήλωσή
της, από 21 Σεπ 2012. Η ΠΑΣΥ δεν είναι ομοσπονδία αγροτικών συνδικαλιστικών
οργανώσεων και το Πανελλήνιο Συντονιστικό αρκείται σε κινηματικής μορφής δράση,
χωρίς να έχει γίνει ομοσπονδία πανελλήνιας εμβέλειας.
Η
ΠΕΝΑ απευθύνεται σε συγκεκριμένη αγροτική ηλικιακή ομάδα (19-40 ετών) και από
το καταστατικό της δεν υποκαθιστά τις αγροτικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, που
έπρεπε να υπάρχουν και να λειτουργούν, ενώ είναι η μόνη που το καταστατικό της επιτρέπει
στα μέλη της να είναι και μέλη σε οποιανδήποτε άλλη υπαρκτή τοπική αγροτική
συνδικαλιστική οργάνωση, πράγμα που την βγάζει έξω από όλη αυτήν την μπερδεμένη
και απαράδεκτη κατάσταση που παρατηρείται τώρα τελευταία στον αγροτικό
συνδικαλισμό, με ευθύνες και στην ισχυρή κρατική-κομματική παρέμβαση.
Με
1.200.000 (ή περισσότερους) ανέργους από τον ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα, με
χαμηλοσυνταξιούχους να πληρώνουν την «ζημιά» της ανικανότητας πολιτικών (στις
αγροτικές συντάξεις των 360€ λένε ότι θα κόψουν τα 30€ … ντροπή), ο εργατικός
συνδικαλισμός θα έπρεπε να ενδιαφέρεται και για τους ανέργους και για τους
συνταξιούχους? …
Κάποτε
ο εργατικός συνδικαλισμός ήταν διεκδικητικός έναντι της εργοδοσίας. Τι γίνεται
όταν οι εργαζόμενοι απολύονται και γίνονται, στην καλύτερη των περιπτώσεων,
κάποιας μορφής «αυτοαπασχολούμενοι»? Αυτοί συμπίπτουν με τον ΣΕΒ και θα έπρεπε
να εκπροσωπούνται από τους εργοδότες? ή μήπως οι άνεργοι είναι μιας «άλλης»
μορφής εργάτες?.
Στον
αγροτικό χώρο, οι αγρότες που κάνουν επενδύσεις και αναλαμβάνουν κινδύνους, που
όπως λέει ο Δρ Φ. Βακάκης αγγίζουν τα όρια του «δημοσίου συμφέροντος», θα
συνυπάρχουν συνδικαλιστικά με τους αγροτοεργάτες, ίσως και αλλοδαπούς?
Αυτοί
οι 1.500.000 αστοί, που όπως δήλωσε ο τότε Υπουργός ΑΑΤ θέλουν να γίνουν
αγρότες (!), θα συμπεριληφθούν στις αγροτικές συνδικαλιστικές οργανώσεις (όπως
περίπου οι άνεργοι εργάτες, ή όπως οι αυτοπασχολούμενοι)? Το μέλλον του
αγροτικού κόσμου θα εξαρτάται από τους συνταξιούχους αγρότες (οι οποίοι
σημειωτέον είναι πολύ περισσότεροι από τους εν ενεργεία αγρότες?), ή πρέπει να
εξαιρεθούν, ή μήπως πρέπει να μετέχουν, γιατί είναι πλήρως απροστάτευτοι
κοινωνικά?
Και
τι γίνεται με τα μέλη των Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων και των
Γυναικείων Συνεταιρισμών στον αγροτικό τομέα, θα εκπροσωπούνται ή όχι από τον
αγροτικό συνδικαλισμό? Θα εκπροσωπούνται από τον ΣΕΒ, από την ΓΕΣΕΒΕ, από την
ΓΣΕΕ, ή από κάτι άλλο?
Αν
η κλασική θεώρηση μέχρι σήμερα του συνδικαλισμού ήταν για τους εργοδότες (ΣΕΒ,
ΕΣΕΕ, ΓΕΣΕΒΕ), για τους εργάτες-υπαλλήλους (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ) και κάποια υβρίδια
(Δικηγορικός Σύλλογος, Ιατρικός Σύλλογος, ΤΕΕ κλπ), που ήταν οι τότε αγροτικές
συνδικαλιστικές οργανώσεις ΓΕΣΑΣΕ, ΣΥΔΑΣΕ (που με τον τελευταίο νόμο έπαιρναν
μέχρι 1.000.000 ε ετησίως) και που πρέπει να ενταχθούν νέες μορφές πλήρως
εξαρτημένων δικηγόρων, που δουλεύουν σε μεγάλες δικηγορικές εταιρίες, αλλά δεν
εκπροσωπούνται από πουθενά? Οι αυτοασφαλιζόμενοι στο ΙΚΑ τι είναι?, εργάτες ή
εργοδότες?
Και
ποια είναι η έννοια της εργασίας σε αυτούς που εργάζονται από το σπίτι τους?.
Ποια είναι η έννοια του προσωπικού χρόνου? Ποια η έννοια της υπερωρίας?
Οι συνθήκες εργασίας
αλλάζουν και οι συνδικαλισμοί πρέπει να προσαρμοσθούν.
Είναι
καλύτερα να χάσουν κάποιοι πρόεδροι, προνόμια, ημεραργίες και καρέκλες και όχι
να κινδυνεύει να παρασυρθεί ολόκληρος κλάδος ή ακόμα και όλη η κοινωνία. Πρέπει
να αρχίσει αποτελεσματική και γρήγορη αλλαγή του κλίματος στους συνδικαλισμούς
(και στον αγροτικό συνδικαλισμό) και να διαμορφωθούν νέες δομές στην κοινωνία.
Οι Οργανώσεις της Κοινωνίας των πολιτών μπορεί να ηγηθούν στις νέες συνθήκες,
τώρα που ως φαίνεται είναι απαξιωμένες επαρκώς οι πολιτικές δομές.
Τα
πανεπιστήμια επί τέλους ας σταματήσουν να αυτοϊκανοποιούνται απομονωμένα στον
κόσμο τους και στις επιχορηγήσεις τους, και ας ανοίξουν προς την κοινωνία και
κυρίως προς τις οργανώσεις των πολιτών και τις συνδικαλιστικές δομές.
Χρειάζεται η άποψή τους, όπου τους ζητηθεί. Χρειάζονται τα αποτελέσματα της
έρευνας που έχει γίνει, όχι για να αναλάβουν την διοίκηση. Σχεδόν όλες οι
καταχρεωμένες ΔΕΚΟ έχουν επί κεφαλής πανεπιστημιακούς.
Ειδικότερα
στον αγροτικό τομέα, χωρίς να είναι επαρκώς προσδιορισμένο το αντικείμενο των
αγροτικών επαγγελμάτων, με μη
αναγνώριση ότι η παραγωγή ενέργειας είναι εξ ορισμού αντικείμενο του
πρωτογενούς τομέα, με εμπόδια στην
πλήρη άσκηση των δυνατοτήτων των αγροτικών επαγγελμάτων, που ισοδυναμούν με
απαγόρευση άσκησης αγροτικής δραστηριότητας στην μεταποίηση και εμπορία, με συγκεχυμένες κατευθύνσεις για την
κοινωνική οικονομία, ή σχεδόν με πλήρη απαξίωσή τους, με κυριαρχία των μηχανισμών της οικονομίας της αγοράς στην αγροτική
κοινωνία, και με πλήρη ανυποληψία
των κατεστημένων αγροτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων, οι αλλαγές στο εργασιακό «κλίμα» μπορεί να επιφέρουν καταιγίδες και
έκτακτα κοινωνικά φαινόμενα.
Στις
27 Οκτ 2012 (προσοχή Σάββατο, έχει σημασία. Δεν διακόπηκε κάποια παραγωγική
διαδικασία. Μόνο οι πολίτες έχασαν την βόλτα τους) στην Ρώμη βίωσα μια γενική
απεργία,με πορείες, τάξη, οργάνωση, στολές ομοιομορφίας διεκδικητικών χώρων
κλπ, χωρίς κανένα έκτροπο ή καταστροφή περιουσιών. Ήταν μια άλλη εμπειρία.
Μιχαηλίδης Δημήτρης
Σχόλια