Του Αλέξη Π. Μητρόπουλου - Μέλους της Συντονιστικής Επιτροπής της Ενωτικής Κίνησης
Η πρόσφατη ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ για την ανεργία σόκαρε τους πάντες. Ο αριθμός των ανέργων τον Οκτώβριο του 2011 ανήλθε σε 903.525 (684.047 πέρυσι). Το ποσοστό της ανεργίας σε 18,2% (13,5% πέρυσι). Οι απασχολούμενοι σε 4.065.775 (4.369.543 πέρυσι). Οι αδρανούντες, μη ενεργοί, πολίτες σε 4.382.356 (4.263.751 πέρυσι). Είναι η χειρότερη αποτίμηση στην αγορά εργασίας από... τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα!
Με δεδομένα τα νεοφιλελεύθερα ατελή και ανειλικρινή κριτήρια που χρησιμοποιούνται (και κατά την ευρωπαϊκή μεθοδολογία), η ανεργία είναι σίγουρα πέντε (5) μονάδες μεγαλύτερη, αφού οι μακροχρόνια άνεργοι, οι κατά περίσταση εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι που κλείνουν το κατάστημά τους, οι επαγγελματίες που σταματούν το επιτήδευμα, καθώς και τα μέλη των οικογενειών τους κ.λπ., δεν εγγράφονται στους καταλόγους των ανέργων!! Αδυναμία μέτρησης εξάλλου υπάρχει και γι’αυτούς που, απογοητευμένοι από τη διαρκή αναζήτηση εργασίας, δεν εγγράφονται πουθενά.
Οι τραγικότερες όμως διαπιστώσεις αφορούν στους νέους Έλληνες και Ελληνίδες. Η επίσημη (όχι η πραγματική) ανεργία των νέων 15-24 ετών, από 34,6% πέρυσι, ανέβηκε στο εφιαλτικό 45,5% φέτος! Ενώ η ανεργία των νέων 25-34 ετών (περίοδος που συνήθως οι Έλληνες δημιουργούν οικογένεια), από το 18,3% πέρυσι, σκαρφάλωσε στο 25,3% φέτος! Σε παρόμοια ποσοστά ανεργίας για νέους, μόνο η Ισπανία με τη μεγαλύτερη γενική ανεργία στην ευρωζώνη μάς ανταγωνίζεται.
Τα τραγικά αυτά αποτελέσματα, πρώτη και άμεση επενέργεια της μνημονιακής ύφεσης και της εσωτερικής υποτίμησης, πρέπει να σόκαραν όλο τον μνημονιακό κύκλο: από την Τριαρχία των δανειστών, την επιχειρηματική τάξη, τα κόμματα της συγκυβέρνησης, τις παρα-μνημονιακές συσπειρώσεις…, που άρχισαν να ψελλίζουν στοιχειώδη αντιμνημονιακό λόγο! Σημειώνεται ότι το Μεσοπρόθεσμο (ν. 3985/2011, κεφ.Α, πιν. Ι) υπολόγισε για το 2010 11,5% ανεργία (628.700) και για το 2011 προέβλεψε 14,5% (766.800)! Η παταγώδης αυτή αποτυχία, ακόμη και στις μετρήσεις των ήδη τετελεσμένων, αποδεικνύει περίτρανα τον ανεύθυνο ερασιτεχνισμό των επικυρίαρχων και την πλήρη αδυναμία των εσωτερικών εκτελεστικών οργάνων τους.
Το Μνημόνιο αποδεικνύεται πλέον, όπως κάθε παρόμοιο πρόγραμμα των δανειστών, ότι είναι προσανατολισμένο στην «εργασιοκτόνα» -και στην καλύτερη περίπτωση- «ανεργιογόνα» ανάπτυξη, που, μαζί με την καταβαράθρωση των αμοιβών εργασίας και του κοινωνικού κεκτημένου, οξύνουν τη φτώχεια, τις ανισότητες και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Οδηγούμαστε, όπως δυστυχώς από ετών προειδοποιούσαμε ματαίως, σε κοινωνικό κραχ. Οι νέοι εκτοπίζονται μαζικά από την εργασία. Τα φληναφήματα περί ανάπτυξης και εξωστρέφειας σε ένα περιβάλλον απελευθερωμένου εμπορίου και αδυσώπητου ανταγωνισμού, δεν μπορεί να δώσει προοπτική ένταξής τους στην αγορά εργασίας.
Ένα πρόγραμμα ανάπτυξης της πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής και «συμμαζέματος» (αλλά και «ελληνοποίησης») του ασύδοτου και ετερόνομου τομέα των υπηρεσιών, με μια ταυτόχρονη και συστηματική αναδιανομή του εισοδήματος και έλεγχο των ροών του χρήματος, μπορεί να δώσει όραμα και προοπτική. Αλλά απαιτεί δύο μεγάλες συνειδητοποιήσεις: αφενός την κίνηση στο διεθνές περιβάλλον χωρίς ταμπού, προκαταλήψεις και θέσφατα (που αποδείχθηκαν αίολα έως εχθρικά) και αφετέρου μια νέα πολιτική τάξη πραγμάτων που θα συλλάβει ορθά το ελληνικό πρόβλημα.
Το ανθρώπινο δυναμικό για μια χώρα του μεγέθους και των δυνατοτήτων της Ελλάδας είναι ο σπουδαιότερος αναπτυξιακός πόρος, που πρέπει να διατηρήσουμε ως κόρην οφθαλμού και να αξιοποιήσουμε, πολύ περισσότερο που οι άλλοι παράγοντες της ανάπτυξης υπολειτουργούν ή βρίσκονται σε ανεπάρκεια. Η απαξίωση των νέων με τα αυξημένα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, που τους οδηγεί σε ένα νέο μεγάλο κύμα μετανάστευσης, είναι το επαχθέστερο αποτέλεσμα της αντικοινωνικής και αντεθνικής «μνημονιακής θεραπείας»!
Σχόλια