Υπάρχει κάτι χειρότερο από το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή: η άγνοια της εγχώριας πολιτικής τάξης γύρω από αυτό το ενδεχόμενο. Οχι μόνο για τις συνέπειες που θα επιφέρει. Αλλά και για τον τρόπο που – δεν – μπορεί να γίνει. Συχνά ο προνοητικός διοικητής της ...
Τράπεζας της Ελλάδος Γιώργος Προβόπουλος επιχειρεί να τους δείξει την πραγματική διάσταση του ενδεχόμενου μετάβασης από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα σε μια μορφή εθνικού νομίσματος: η μηχανή του χρόνου μεταφέρει τη χώρα στην κατάσταση της δεκαετίας του 1950! Αλλά αντί για το φεγγάρι κοιτάζουν το δάχτυλο. Εκ της θέσεώς του δεν μπορεί να πει τίποτε περισσότερο από όσα ήδη λέει, για να μην προκληθούν σύνδρομα αυτοεκπληρούμενης προφητείας.
Οι πολιτικοί των δύο μεγάλων κομμάτων, που έχουν τον τρόπο και την ευθύνη να φωτίσουν μια τέτοια εξέλιξη, βρίσκονται στα σκοτάδια οι ίδιοι. Μερικοί μάλιστα φλερτάρουν και με την ιδέα της δραχμής αποδεχόμενοι ορισμένες θεωρίες που θεωρούν ακόμη και... επιτυχία την αντικατάσταση του ευρώ με εθνικό νόμισμα.
Η άγνοια – και εν πολλοίς η αμεριμνησία τους – στερεί από την κοινή γνώμη την ευαισθητοποίηση και την πληροφόρηση επί του θέματος. Για παράδειγμα, η παραγωγή του νομίσματος που θα αντικαθιστούσε το ευρώ μπορεί να κρατήσει μέχρι και τρία χρόνια! Είναι αδύνατο να φανταστεί κάποιος μια οικονομία η οποία θα έχει επισήμως ένα νόμισμα, το οποίο όμως... δεν θα υπάρχει και θα συναλλάσσεται με το προηγούμενο νόμισμα! Οπως είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς μια αγορά στην οποία οι μισοί θα προσπαθούν να κινηθούν με τις δραχμές που θα εξασφαλίζουν και οι άλλοι μισοί με τα ευρώ που θα έχουν αποθηκευτεί!
Κοντολογίς, εκτός από την ουσιαστική αποσύνθεση της οικονομίας, θα υπάρχει και τεχνικό αδιέξοδο. Για ένα μεγάλο διάστημα η Ελλάδα θα είναι σαν να μην υπάρχει από νομισματική άποψη. Παρ’ όλα αυτά σε καμία κυβέρνηση, σε κανένα κόμμα και σε κανένα οικονομικό επιτελείο δεν βρίσκεται αυτή τη στιγμή ούτε ένας φάκελος για την κόλαση που θα έφερνε η αναγκαστική αλλαγή νομίσματος. Σε αυτό το θέμα οι έλληνες πολιτικοί βρίσκονται στο σημείο που θα έλεγε ο άγγλος συγγραφέας Κιθ Τσέστερσον: «Δεν είναι ότι δεν βλέπουν τη λύση, δεν μπορούν καν να δουν πρόβλημα».
Του Γιώργου Λακόπουλου // στα ΝΕΑ
Σχόλια