Με θέμα τη Αγροτική Πληροφόρηση μίλησε ο εκδότης της ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ έκφρασης και παρουσιαστής της τηλεοπτικής εκπομπής ΘΕΣΣΑΛΙΚΗ ΓΗ (ASTRA TV) κ. Χρήστος Αθανασιάδης στην ημερίδα για το Μέλλον του Αγροτικού Κόσμου στα πλαίσια της 8ης Γεωργικής, Κτηνοτροφικής & Περιβαλλοντικής Έκθεσης Λάρισας, στις 22 Μαΐου 2011.
Ανάμεσα στα πολύ σημαντικά που ανέφερε, μπορέσαμε να συγκρατήσουμε τα παρακάτω:
Η πληροφόρηση είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της συμμετοχής. Όσοι δεν είναι πληροφορημένοι δεν είναι σε θέση να έχουν άποψη και να συμμετέχουν στα διαδραματιζόμενα. Η πληροφόρηση είναι ο ακρογωνιαίος λίθος και της δημοκρατίας.
Παλαιότερα ισχυρός ήταν αυτός που είχε εκτάσεις, χωράφια. Μετά ήταν όποιος είχε όπλα. Κάποτε ισχυρός ήταν όποιος είχε λεφτά. Σήμερα ισχυρός είναι όποιος κατέχει την γνώση. Και έχει και μια ακόμα περίεργη ιδιότητα η γνώση, η πληροφορία. Αν μοιράζεσαι λεφτά, όσο ποιο πολύ τα μοιράζεις τόσο φτωχότερος γίνεσαι, ενώ όσο μοιράζεσαι τις πληροφορίες τόσο...
ποιο πλούσιοι σε γνώσεις γίνονται όλοι.
Η ιεραρχία ήταν ιεραρχία κατοχής της γνώσης. Όπως περίπου οι αρχαίοι ιερείς των ναών. Η διάχυση της γνώσης κατάστρεψε τη ιεράρχησης της εξουσίας. Τώρα πλέον όλοι θα μπορούσαμε να συμμετέχουμε σε όλα και να λέμε την γνώμη μας για όλα μέσω της πληροφορικής, με καθημερινά δημοψηφίσματα μέσω του διαδικτύου, μέσω του internet. Η κατάρρευση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας φαίνεται ήδη να συντελείται στα πάρκα και τις πλατείες.
Έτσι οι πληροφορίες κάνουν by pas στις δομές και τους μηχανισμούς και φέρνουν την Κοινωνία των Πολιτών απ΄ευθείας σε επαφή με τα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Και αυτό είναι τελείως καινούργιο.
Πρώιμο στάδιο σε αυτή την διαδικασία είναι η προσπάθεια του πολιτικού συστήματος να προσεταιρισθεί την νέα ανερχόμενη δύναμη, την Κοινωνία των Πολιτών, με την υιοθέτηση συστημάτων διαβούλευσης, όπως ονομάζονται. Στην δημοκρατική Ευρώπη υπήρχαν ήδη με την μορφή hearing, που ήταν μια πρόδρομη κατάσταση αμφίδρομης πληροφόρησης.
Ταυτόχρονα οι διαχειριστές των πληροφοριών, δημοσιογράφοι, εκδότες, παρουσιαστές τηλεοπτικών εκπομπών, από απλοί κομιστές, γίνονται (τουλάχιστον οι ανήθικοι εξ αυτών) διαχειριστές εξουσίας και μερικοί ίσως γίνονται μια περίεργη, μη εκλεγμένη εξουσία, που μπορεί απλά διαχειζόμενη την πληροφορία, να καταντά διαπλεκόμενη, ιδιαίτερα όταν δεν έχει κώδικες αξιών ή έστω μια κάποια δεοντολογία.
Το κλειδί σε όλα αυτά είναι η ίδια η κοινωνία. Όταν δεν έχει μηχανισμούς ελέγχου, ή όταν αυτοί οι μηχανισμοί έχουν αδρανοποιηθεί, η απλή επίκληση του κράτους, συνήθως με την μορφή «Τι κάνει το κράτος για εμάς?» δεν επαρκεί. Η Κοινωνία, ή καλύτερα η Κοινωνία των Πολιτών πρέπει να ελέγχουν την σωστή διαχείριση της πληροφορίας, διότι τελικά η πληροφορία είναι η πραγματική εξουσία. Να μην αφήνουν τον έλεγχο σε μηχανισμούς ελεγκτικύς, αλλά να ασκούν τον έλεγχο απ ευθείας και δραστικά.
Στην Φιλανδία, στις απέραντες εκτάσεις του χιονιού, σε κάθε χωριό υπάρχει ραδιοφωνικός σταθμός, που είναι στην ουσία ο κοινωνικός ιστός, που κρατά την κοινωνία σε επαφή. Αλλά εκεί και το internet έχει διείσδυση 97% παντού. Και η κινητή τηλεφωνία είναι παντού. Στην Ελλάδα το Internet στην ύπαιθρο έχει διείσδυση 6%. Στις πόλεις ίσως 60-70%. Τώρα προσπαθεί να αναπτυχθεί σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση ένα νέο πρόγραμμα για να φέρει το ευρυζωνικό internet στις αγροτικές περιοχές. Μέχρι τότε οι πληροφορίες θα πηγαίνουν μόνο με εφημερίδες και τηλεόραση, ίσως και με τις συζητήσεις στα καφενεία.
Αλλά ο αγροτικός κόσμος διψάει για πληροφορίες. Παλαιότερα υπήρχαν οι Γεωργικές Εφαρμογές, που εκλαΐκευαν και διοχέτευαν τις απαραίτητες πληροφορίες στον αγρότη. Τώρα βλέπομε κάθε λίγο να ξεπηδά και μια νέα «πυραμίδα» έγκυρων πληροφοριών για γρήγορο πλουτισμό.
Κάποτε είχαμε στην Ελλάδα 5 περιοδικά ποικίλης ύλης. Σήμερα έχουμε περίπου 380 περιοδικά που κυκλοφορούν στα περίπτερα, πολλά συνδρομητικά, και μερικά εξειδικευμένα στα αγροτικά, αλλά είμαστε ανίκανοι να κατανοήσουμε τι γράφουν. Μας μπούκωσαν με πληροφορίες και γίναμε αδιάφοροι σε αυτές. Ακούμε τις κραυγές, τα συνθήματα, τα καρτούν, τα video, τα youtube, τα chat. Περιορίσαμε την επικοινωνία μας σε μερικές εκατοντάδες λέξεων. Οι δάσκαλοι δεν μας μαθαίνουν γράμματα, δεν αναφέρονται στην τοπική κοινωνία, απλά μισθοδοτούνται από ένα αποστασιοποιημένο κέντρο.
Το συγκεντρωτικό μοντέλο κεντρικού σχεδιασμού απέτυχε να δώσει λύσεις στα προβλήματα των ανθρώπων και των πολιτών. Και η αγορά και οι πολιτικοί απέτυχαν. Επιβάλλεται οργανωμένη επιστροφή στην τοπική ανασυγκρότηση, που έχουν ακόμα απόθεμα ηθικής, όπου πλέον οι οργανωμένες τοπικές αγροτικές κοινωνίες θα έχουν να παίξουν σημαντικό ρόλο. Εκεί οι ομότιμη πληροφόρηση όλων θα επιτρέψει την επιβίωση με τις σωστές αποφάσεις.
«… Αν οι μορφωμένοι πολίτες δεν έχουν αποτελεσματικό τρόπο να κοινοποιήσουν τις ιδέες τους στους άλλους , αλλά και καμιά ρεαλιστική πιθανότητα να πείσουν την απαραίτητη κρίσιμο αριθμό πολιτών γι’ αυτές, τότε η μόρφωση τους έχει μηδενική αξία όσον αφορά την βιωσιμότητα της δημοκρατίας μας …». Al Gore: ΠΡΟΣΒΟΛΗ στην λογική, εκδόσεις Καθημερινή, 2008, σελ. 291)
Και ο κ. Χ. Αθανασιάδης κατέληξε: Συναντήσεις-συζητήσεις σαν αυτήν, σήμερα, αποτελούν την τελευταία μας ελπίδα για κοινωνική ζύμωση, για επεξεργασία πληροφοριών και λήψη αποφάσεων.
Για την καταγραφή, Δημήτρης Μιχαηλίδης, 6998282382
Σχόλια