Xristos Thivaios - O Amlet tis selinis

Ξεγέλασες τους ουρανούς με ξόρκια μαύρη φλόγα Πως η ζωή χαρίζεται χωρίς ν' ανατραπεί Πενθούσες με τους έρωτες γυμνός και μεθυσμένος Γιατί με τους αθάνατους είχες λογαριασμούς (δυστυχώς) .............................. .............................. ..................... Και μια βραδιά που ντύθηκες ο Άμλετ της Σελήνης Έσβησες μ' ένα φύσημα τα φώτα της σκηνής Και μονολόγους άρχισες κι αινίγματα να λύνεις Μιας τέχνης και μιας εποχής παλιάς και σκοτεινής