Όλα τα ρίχνουμε στους πολιτικούς για την κρίση στην Ελλάδα. Καλά εμείς δεν τους εκλέξαμε κατ’ εικόνα και ομοίωσιν;
Δεν ήμασταν εμείς που δίναμε φακελάκι στον εφοριακό με 50 ευρώ για να γλιτώσουμε να πληρώσουμε 500 στο κράτος; Που με ανάλογο μπαξίσι πήραμε άδεια από το ΚΤΕΟ για το σαραβαλάκι μας χωρίς καν να το δουν ή ακόμα και άδεια οδήγησης με ταχυδρομική επιταγή και όποιον πάρει ο χάρος; (πρώτοι στα αυτοκινητιστικά ατυχήματα στην Ευρώπη).
Δεν ήμασταν εμείς που δε ζητούσαμε απόδειξη από το γιατρό ή το δικηγόρο ή τον υδραυλικό ή τον ηλεκτρολόγο για να μην πληρώσουμε το ΦΠΑ, δηλαδή συμφωνία να μην πάρει ένα ευρώ το κράτος; Μήπως φταίμε πιο πολύ από αυτούς;
Δεν ήμασταν εμείς που αντί να καταγγείλουμε την πολεοδομία για ρουσφέτι προτιμούσαμε να δώσουμε κάποιο μπαξίσι για να βγει πιο γρήγορα η άδειά μας ή για να παραβλέψει τους ημι-υπαίθριους χώρους;
Δεν ήμασταν εμείς που βάζαμε αφίσες σε κάθε κολόνα και γέφυρα για να βγει το κόμμα μας (που ήδη είχε αποδείξει τι καταστροφή είχε φέρει στην Ελλάδα), αλλά χρειαζόμασταν να δείξουμε ότι είμαστε κομματάρχες και μπορούμε να παίζουμε σημαντικό ρόλο στο δήμο και στα κοινά και στους διορισμούς;
Δεν ήμασταν εμείς που διαλέγαμε τους Αλβανούς εργάτες γιατί δε θέλαμε να πληρώσουμε ΙΚΑ κι ας πάνε στην οργή οι συντάξεις;
Δεν ήμασταν εμείς που δηλώναμε 1000 αιγοπρόβατα, ενώ είχαμε μόνο 100, για να πάρουμε την επιδότηση από την ΕΕ; (Οι Ευρωπαίοι είναι πιο έξυπνοι από μας, ήξεραν πόσα έχουμε από τις εισαγωγές κρέατος που κάναμε, και τώρα το πληρώνουμε).
Δεν ήμασταν εμείς που κρύβαμε ως επιχειρηματίες όσα μπορούσαμε από την εφορία και παρουσιάζαμε παθητικό, ενώ την ίδια στιγμή χτίζαμε βίλες;
Δεν ήμασταν εμείς που ρίχναμε ό,τι άχρηστο υπήρχε στις παραλίες και βρωμίσαμε την Ελλάδα σαν να μην ήταν η χώρα μας; Οι πολιτικοί μας το έκαναν αυτό;
Δεν ήμασταν εμείς που κλείναμε τους εθνικούς δρόμους για να βασανίσουμε τον συμπατριώτη μας με τις διεκδικήσεις μας, που εμποδίζαμε τους τουρίστες να βγουν από το καράβι, ή να ταξιδέψουν με αεροπλάνο και τώρα λέμε ότι φταίνε όλοι οι άλλοι που δεν έρχονται τουρίστες στην Ελλάδα;
Δεν ήμασταν εμείς που ξέραμε ότι διοριστήκαμε ως υπεράριθμοι στον ΟΣΕ, στην Ολυμπιακή, στον ΟΤΕ, στις ΔΕΚΟ κλπ και άσε τους άλλους να πληρώνουν για το πασαλίκι μας;
Δεν ήμασταν εμείς που ως αφελείς πιστέψαμε ότι σε μια νύχτα θα γίνουμε πάμπλουτοι παίζοντας στο χρηματιστήριο τα λεφτά του πατέρα και του παππού μας; Χάσαμε, γιατί αυτό σημαίνει χρηματιστήριο, κι αντί να κατηγορήσουμε ΚΑΙ τον εαυτό μας για αφέλεια, κατηγορούμε ΜΟΝΟ τους άλλους για κερδοσκοπία (ε, αυτή είναι η δουλειά τους: να ψάχνουν για αφελείς σαν εμάς).
Δεν ήμασταν εμείς που ξέραμε ότι οι πολιτικοί που ψηφίσαμε ρουφούν σαν ελέφαντες το δημόσιο χρήμα – αλλά μας αρκούσε που έδιναν και σε μας κάτι;
Δεν ήμασταν εμείς που κατηγορούσαμε την εκκλησία για οικονομικά σκάνδαλα, αλλά ήμασταν οι πρώτοι να κάνουμε θρησκευτικό γάμο με όλα τα πομπώδη που κόστιζαν χιλιάδες ευρώ, αλλά έπρεπε να αποδείξουμε ότι είμαστε λεφτάδες;
Δεν ήμασταν εμείς που νοιαζόμασταν μόνο για το τομάρι μας, πώς δε θα πληρώσουμε τίποτα στο κράτος, πώς θα έχουμε τζιπ καλύτερο από του γείτονα, πώς θα έχουμε βίλα χωρίς να πληρώσουμε φόρους, πώς θα έχουμε έσοδα χωρίς να φαίνονται, πώς θα δηλώσουμε αναπηρία που δεν υπάρχει, πώς δε θα πληρώσουμε δεκάρα στο κράτος;
Δεν ήμασταν εμείς που βλέπαμε τα σκάνδαλα να σκάζουν το ένα μετά το άλλο, αλλά δε μας ένοιαζε, όσο δεν έσκαζαν τα δικά μας μικρο-σκάνδαλα (π.χ. ένας παράνομος διορισμός στο δήμο, ένα εξοχικό που με την επί πληρωμή ανοχή της αστυνομίας, του δήμου και της πολεοδομίας καταφέραμε να χτίσουμε); Πώς γίνεται να έχουμε στην Ελλάδα 800,000 παράνομες κατοικίες και τις περισσότερες –στατιστικά- βίλες στην Ευρώπη, -όλες στους 300 βουλευτές ανήκουν;
Δεν ήμασταν εμείς που πιστέψαμε ότι μπορούμε να τα έχουμε όλα χωρίς να δίνουμε τίποτα στο κράτος; Που εκλέγαμε πολιτικούς που είχαν βέβαια μεγαλύτερες ευκαιρίες στο δημόσια ταμεία και έκαναν χίλιες φορές πιο πολύ αυτό που θα κάναμε εμείς αν είχαμε την ευκαιρία;
Ήμασταν κι εμείς σε όλα αυτά. Όταν καταλάβουμε ότι είμαστε σε μεγάλο βαθμό ένας λαός μικρο-απατεωνίσκων ή μεγαλο-απατεώνων, ίσως να ξαναφτιάξουμε την Ελλάδα.
Ναι οι πολιτικοί μας φταίνε πιο πολύ από μας και συχνά χιλιάδες φορές περισσότερο από τον καθένα μας ατομικά. Αλλά ας σκεφτούμε μήπως κι εμείς είμαστε οι ηθικοί αυτουργοί ή συνεργοί στο έγκλημά τους, που χωρίς την ψήφο μας ή την αδιαφορία μας ή την ανοχή και τον πελατειακό ομφάλιο λώρο μαζί τους, δε θα καταντούσε η Ελλάδα περικαταγέλασμα των εθνών.
Ας αποφασίσουμε ότι δεν έχουμε πια να τα βάλουμε με το Σουλτάνο ((μπαξίς, πεσκές, χαράτσι, ραχάτ), αλλά ότι αυτή η χώρα, η Ελλάδα, είναι τώρα δική μας και πρέπει να την αγαπήσουμε και να τη φροντίσουμε, –τότε ίσως δημιουργήσουμε τη Νέα Ελλάδα. Τότε μπορεί να εκλέγουμε και καλύτερους πολιτικούς και όχι τέτοιους που στην προεκλογική εκστρατεία τους ψέλνουμε το «Ωσαννά» και μερικούς μήνες αργότερα το «Σταύρωσον αυτούς».
Αλλιώς δε θα έχουν άδικο οι ξένοι να μας κατηγορούν ότι οι Νεοέλληνες, πλην φωτεινής μειοψηφίας- κάνουν το παν πώς να καταστρέψουν την Ελλάδα — σαν να είναι στρατός κατοχής.
Χρήστος Μαγγούτας
Δεν ήμασταν εμείς που δίναμε φακελάκι στον εφοριακό με 50 ευρώ για να γλιτώσουμε να πληρώσουμε 500 στο κράτος; Που με ανάλογο μπαξίσι πήραμε άδεια από το ΚΤΕΟ για το σαραβαλάκι μας χωρίς καν να το δουν ή ακόμα και άδεια οδήγησης με ταχυδρομική επιταγή και όποιον πάρει ο χάρος; (πρώτοι στα αυτοκινητιστικά ατυχήματα στην Ευρώπη).
Δεν ήμασταν εμείς που δε ζητούσαμε απόδειξη από το γιατρό ή το δικηγόρο ή τον υδραυλικό ή τον ηλεκτρολόγο για να μην πληρώσουμε το ΦΠΑ, δηλαδή συμφωνία να μην πάρει ένα ευρώ το κράτος; Μήπως φταίμε πιο πολύ από αυτούς;
Δεν ήμασταν εμείς που αντί να καταγγείλουμε την πολεοδομία για ρουσφέτι προτιμούσαμε να δώσουμε κάποιο μπαξίσι για να βγει πιο γρήγορα η άδειά μας ή για να παραβλέψει τους ημι-υπαίθριους χώρους;
Δεν ήμασταν εμείς που βάζαμε αφίσες σε κάθε κολόνα και γέφυρα για να βγει το κόμμα μας (που ήδη είχε αποδείξει τι καταστροφή είχε φέρει στην Ελλάδα), αλλά χρειαζόμασταν να δείξουμε ότι είμαστε κομματάρχες και μπορούμε να παίζουμε σημαντικό ρόλο στο δήμο και στα κοινά και στους διορισμούς;
Δεν ήμασταν εμείς που διαλέγαμε τους Αλβανούς εργάτες γιατί δε θέλαμε να πληρώσουμε ΙΚΑ κι ας πάνε στην οργή οι συντάξεις;
Δεν ήμασταν εμείς που δηλώναμε 1000 αιγοπρόβατα, ενώ είχαμε μόνο 100, για να πάρουμε την επιδότηση από την ΕΕ; (Οι Ευρωπαίοι είναι πιο έξυπνοι από μας, ήξεραν πόσα έχουμε από τις εισαγωγές κρέατος που κάναμε, και τώρα το πληρώνουμε).
Δεν ήμασταν εμείς που κρύβαμε ως επιχειρηματίες όσα μπορούσαμε από την εφορία και παρουσιάζαμε παθητικό, ενώ την ίδια στιγμή χτίζαμε βίλες;
Δεν ήμασταν εμείς που ρίχναμε ό,τι άχρηστο υπήρχε στις παραλίες και βρωμίσαμε την Ελλάδα σαν να μην ήταν η χώρα μας; Οι πολιτικοί μας το έκαναν αυτό;
Δεν ήμασταν εμείς που κλείναμε τους εθνικούς δρόμους για να βασανίσουμε τον συμπατριώτη μας με τις διεκδικήσεις μας, που εμποδίζαμε τους τουρίστες να βγουν από το καράβι, ή να ταξιδέψουν με αεροπλάνο και τώρα λέμε ότι φταίνε όλοι οι άλλοι που δεν έρχονται τουρίστες στην Ελλάδα;
Δεν ήμασταν εμείς που ξέραμε ότι διοριστήκαμε ως υπεράριθμοι στον ΟΣΕ, στην Ολυμπιακή, στον ΟΤΕ, στις ΔΕΚΟ κλπ και άσε τους άλλους να πληρώνουν για το πασαλίκι μας;
Δεν ήμασταν εμείς που ως αφελείς πιστέψαμε ότι σε μια νύχτα θα γίνουμε πάμπλουτοι παίζοντας στο χρηματιστήριο τα λεφτά του πατέρα και του παππού μας; Χάσαμε, γιατί αυτό σημαίνει χρηματιστήριο, κι αντί να κατηγορήσουμε ΚΑΙ τον εαυτό μας για αφέλεια, κατηγορούμε ΜΟΝΟ τους άλλους για κερδοσκοπία (ε, αυτή είναι η δουλειά τους: να ψάχνουν για αφελείς σαν εμάς).
Δεν ήμασταν εμείς που ξέραμε ότι οι πολιτικοί που ψηφίσαμε ρουφούν σαν ελέφαντες το δημόσιο χρήμα – αλλά μας αρκούσε που έδιναν και σε μας κάτι;
Δεν ήμασταν εμείς που κατηγορούσαμε την εκκλησία για οικονομικά σκάνδαλα, αλλά ήμασταν οι πρώτοι να κάνουμε θρησκευτικό γάμο με όλα τα πομπώδη που κόστιζαν χιλιάδες ευρώ, αλλά έπρεπε να αποδείξουμε ότι είμαστε λεφτάδες;
Δεν ήμασταν εμείς που νοιαζόμασταν μόνο για το τομάρι μας, πώς δε θα πληρώσουμε τίποτα στο κράτος, πώς θα έχουμε τζιπ καλύτερο από του γείτονα, πώς θα έχουμε βίλα χωρίς να πληρώσουμε φόρους, πώς θα έχουμε έσοδα χωρίς να φαίνονται, πώς θα δηλώσουμε αναπηρία που δεν υπάρχει, πώς δε θα πληρώσουμε δεκάρα στο κράτος;
Δεν ήμασταν εμείς που βλέπαμε τα σκάνδαλα να σκάζουν το ένα μετά το άλλο, αλλά δε μας ένοιαζε, όσο δεν έσκαζαν τα δικά μας μικρο-σκάνδαλα (π.χ. ένας παράνομος διορισμός στο δήμο, ένα εξοχικό που με την επί πληρωμή ανοχή της αστυνομίας, του δήμου και της πολεοδομίας καταφέραμε να χτίσουμε); Πώς γίνεται να έχουμε στην Ελλάδα 800,000 παράνομες κατοικίες και τις περισσότερες –στατιστικά- βίλες στην Ευρώπη, -όλες στους 300 βουλευτές ανήκουν;
Δεν ήμασταν εμείς που πιστέψαμε ότι μπορούμε να τα έχουμε όλα χωρίς να δίνουμε τίποτα στο κράτος; Που εκλέγαμε πολιτικούς που είχαν βέβαια μεγαλύτερες ευκαιρίες στο δημόσια ταμεία και έκαναν χίλιες φορές πιο πολύ αυτό που θα κάναμε εμείς αν είχαμε την ευκαιρία;
Ήμασταν κι εμείς σε όλα αυτά. Όταν καταλάβουμε ότι είμαστε σε μεγάλο βαθμό ένας λαός μικρο-απατεωνίσκων ή μεγαλο-απατεώνων, ίσως να ξαναφτιάξουμε την Ελλάδα.
Ναι οι πολιτικοί μας φταίνε πιο πολύ από μας και συχνά χιλιάδες φορές περισσότερο από τον καθένα μας ατομικά. Αλλά ας σκεφτούμε μήπως κι εμείς είμαστε οι ηθικοί αυτουργοί ή συνεργοί στο έγκλημά τους, που χωρίς την ψήφο μας ή την αδιαφορία μας ή την ανοχή και τον πελατειακό ομφάλιο λώρο μαζί τους, δε θα καταντούσε η Ελλάδα περικαταγέλασμα των εθνών.
Ας αποφασίσουμε ότι δεν έχουμε πια να τα βάλουμε με το Σουλτάνο ((μπαξίς, πεσκές, χαράτσι, ραχάτ), αλλά ότι αυτή η χώρα, η Ελλάδα, είναι τώρα δική μας και πρέπει να την αγαπήσουμε και να τη φροντίσουμε, –τότε ίσως δημιουργήσουμε τη Νέα Ελλάδα. Τότε μπορεί να εκλέγουμε και καλύτερους πολιτικούς και όχι τέτοιους που στην προεκλογική εκστρατεία τους ψέλνουμε το «Ωσαννά» και μερικούς μήνες αργότερα το «Σταύρωσον αυτούς».
Αλλιώς δε θα έχουν άδικο οι ξένοι να μας κατηγορούν ότι οι Νεοέλληνες, πλην φωτεινής μειοψηφίας- κάνουν το παν πώς να καταστρέψουν την Ελλάδα — σαν να είναι στρατός κατοχής.
Χρήστος Μαγγούτας
Σχόλια