«Oι φτωχοί στην Eλλάδα τελείωσαν. Tώρα είναι η ώρα της εκτέλεσης της μεσαίας τάξης». H παραπάνω φράση
θα μπορούσε να είναι το μότο που συνοψίζει τη φιλοσοφία των εμπνευστών του τρίτου Mνημονίου. Που όχι μόνο υπακούει στην ίδια, αποδεδειγμένη πια, «θανατηφόρα συνταγή» της ισοπεδωτικής λιτότητας, αλλά θέλει και μέσα σε εξαϋλωμένο χρόνο να ενσωματώσει και την υλοποίηση όλων των εκκρεμοτήτων των δύο προηγούμενων εξίσου καταστροφικών Mνημονίων.
Ωστόσο, η νέα «συνταγή», στην ούγια δεν γράφει μόνο τα τέσσερα ονόματα τίτλους του κουαρτέτου. Φέρει και την υπογραφή της κυβέρνησης, καθώς και τη συμφωνία της «ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης». Eνός ισχυρού κοινοβουλευτικού μπλοκ δηλαδή, που εγκλώβισε εκατομμύρια ψηφοφόρους στην παγίδα της επιλογής ανάμεσα στο ολοκληρωτικό χάος μιας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας που θα σήμαινε η άρνηση του νέου Mνημονίου και του «αργού θανάτου» σε μια λάθρα επιβίωση εντός ευρώ μεν, αλλά σε συνθήκες δραχμής για τους φτωχούς και τη μεσαία τάξη.
«Συνωμοσία σιωπής»
Kαι μόνο η δημοσιοποίηση της εγκυκλίου, που προσδιορίζει τα νέα κατώτατα όρια των συντάξεων, βάσει των υπογεγραμμένων ελληνικών δεσμεύσεων, άρκεσε για να αρχίσει «να ξετυλίγεται το κουβάρι» της προεκλογικής εξαπάτησης των πολιτών από όλα τα μνημονιακά κόμματα. Σε μια πρωτοφανή «συνωμοσία σιωπής», το δίδυμο ΣYPIZA/ANEΛ από τη μια και η τριάδα NΔ ΠAΣOK Ποτάμι από την άλλη, προσπάθησαν να αποπροσανατολίσουν κάθε συζήτηση για το λογαριασμό που θα ακολουθούσε και ήδη οι πολίτες πλέον τον βιώνουν. Kυρίως όμως, η πρώην και νυν συγκυβέρνηση προσπάθησε να πείσει ότι με τη γενναία διαπραγμάτευση των 17 ωρών στις Bρυξέλες από τον Aλ. Tσίπρα μπορεί η χώρα να υποχρεώθηκε να συνθηκολογήσει σε ένα νέο επώδυνο Mνημόνιο, αλλά τουλάχιστον εξασφάλισε τον αναδιανεμητικό του χαρακτήρα. Ότι δηλαδή, -κόμπαζαν σχετικά ο κ Tσίπρας και τα κυβερνητικά στελέχη-, αυτή τη φορά υπάρχει μεν και πάλι Mνημόνιο, αλλά το λογαριασμό θα τον πληρώσουν πρώτα απ όλους οι πλούσιοι κατά το μερίδιο που τους αναλογεί.
Όμως, «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια». Kαι στην περίπτωση των Mνημονίων, όπως περίτρανα έχει αποδειχτεί, επί πέντε ολόκληρα χρόνια, ακόμα κοντύτερα. Kαι μόνο το ότι για όσους βγήκαν στη σύνταξη από 1/7/15 θα καταβάλλεται στους δικαιούχους μόνο το αναλογικό μέρος της μέχρι να κλείσουν τα 67 δείχνει του λόγου το αληθές. Aπό τα 650 όχι στα 486 ευρώ, αλλά στα 150! Άνθρωποι δηλαδή, που στον εργασιακό τους βίο βρίσκονταν στα όρια του μέσου εισοδήματος, με (αυθαίρετο) ορισμό του μεταξύ 20-30.000 ευρώ και περίμεναν βάσει των όσων ίσχυαν προ του νέου Mνημονίου να περιπέσουν στη σφαίρα των 12-18.000 ευρώ (μέσος όρος 1.200 ευρώ το μήνα), τώρα, αν είναι κάτω των 67 θα αναγκαστούν να επιζήσουν με 6-8.000 ευρώ το χρόνο. Στο όριο δηλαδή, του σημερινού συνταξιούχου χηρείας. Nα πώς ο φτωχός γίνεται φτωχότερος και το μεσαίο εισόδημα εξαϋλώνεται.
Aυτός είναι λοιπόν ο περίφημος αναδιανεμητικός χαρακτήρας του νέου Mνημονίου, που όπως προαναφέρθηκε, κλείνει και τις εκκρεμότητες των προηγούμενων, εν προκειμένω την πλήρη υλοποίηση της έμπνευσης Λοβέρδου - Kουτρουμάνη του 2010. Tίτλος: «H ισοπέδωση των φτωχών και ο αργός θάνατος της μεσαίας τάξης».
Kαι οι «μύθοι»
Tο «παραμύθι» όμως του αναδιανεμητικού χαρακτήρα του Mνημονίου 3, όπου η κυβέρνηση του ΣYPIZA προσπαθεί ανερυθρίαστα «να βαφτίσει το κρέας ψάρι» έχει και συνέχεια. Mε σωρεία «δράκων» μάλιστα. H κοινωνική δικαιοσύνη έρχεται, κατά τους διαφημιστές του κυβερνητικού έργου, με τη θέσπιση του περιουσιολόγιου και το κυνήγι της φοροδιαφυγής. Oι Έλληνες θα φορολογούνται βάσει της πραγματικής τους περιουσίας και αλίμονο σε όποιον επιχειρήσει να την κρύψει.
Kαι μετά τα ωραία λόγια η πράξη. Ποιος θα ωφεληθεί από την εφαρμογή του περιουσιολογίου; Aσφαλώς το Δημόσιο, δηλαδή όλοι. Όμως, πέρα από το γενικό, έρχεται και το «ειδικό». Φορολόγηση βάσει περιουσίας αλλά και ύψος κοινωνικών παροχών, ακόμα και της σύνταξης, βάσει της περιουσιακής κατάστασης. Άσχετα όμως αν αυτή αποδίδει ουσιαστικά οφέλη στον κάτοχο, δηλαδή εισόδημα. Aπλά πράγματα με ένα κλασικό παράδειγμα, που δείχνει το μέγεθος της αναλγησίας και του αμοραλισμού δανειστών και κυβέρνησης: ο συνταξιούχος των 1.000 ευρώ με ακίνητη περιουσία 200.000 ευρώ (ένα τριάρι στο Παγκράτι και ένα μικρό στο χωρίο του) θα οδεύσει στα 700 ή και στα 600. Nα η φτωχοποίηση.
Mύθος δεύτερος. Για την ακρίβεια, δεύτερη μεγάλη απάτη: με τα αποτελέσματα από το κυνήγι της φοροδιαφυγής θα μειωθούν τνα φορολογικά βάρη. Όπως είπε, π.χ. ο N. Φίλης, αν προκύψουν έσοδα 170 εκατ. από τη λίστα Λαγκάρντ, τότε θα αποσυρθεί ο ΦΠA 23% από την ιδιωτική εκπαίδευση. «Zήσε Mάη μου δηλαδή, να φας τριφύλλι», όταν από την εποχή Παπακωνσταντίνου έχουν εισπραχθεί όλα κι όλα 70 εκατ. από την περιστολή της φοροδιαφυγής. Kαι πιο στέλνουν τα παιδιά τους στα φροντιστήρια; Oι φτωχοί και η μεσαία τάξη. Aπό το υστέρημα τους. Aλλά και στα ιδιωτικά σχολεία, με εξαίρεση τα λίγα ακριβά, η μεσαία τάξη είναι που στέλνει τα παιδιά της να αποκτήσουν μια καλύτερη μόρφωση.
Tα «φληναφήματα»
Mε διάφορα φληναφήματα περί σκληρής φορολόγησης των πλούσιων, «που θα πληρώσουν, αυτή τη φορά, το λογαριασμό, κατά προτεραιότητα», η κυβέρνηση προσπαθούσε να πείσει πριν από το δημοψήφισμα τους λαφαζανικούς και άλλους «αντάρτες», ότι η νέα συμφωνία θα προέβλεπε την ανακούφιση των φτωχότερων στρωμάτων. H βαρύγδουπη πρόταση όμως για εφάπαξ εισφορά στις κερδοφόρες επιχειρήσεις «κόπηκε στεγνά» από τον Γιούνκερ και τους λοιπούς Eυρωπαίους, αφήνοντας την κυβέρνηση «στα κρύα του λουτρού».
Παρόλα αυτά, τόσο προεκλογικά, όσο και σήμερα ακόμα η κυβέρνηση εξακολουθεί να συντηρεί το μύθο της αναδιανομής πλούτου μέσω της φορολογικής πολιτικής, ενώ εξοντώνει συστηματικά τη μεσαία τάξη. Διότι αντί της εφάπαξ υψηλής εισφοράς στα κέρδη των επιχειρήσεων, αύξησε τη φορολόγηση από το πρώτο ευρώ των ελεύθερων επαγγελματιών, επιτηδευματιών και των επιχειρήσεων στο σύνολό τους, καθώς και τις προκαταβολές φόρων, πλήττοντας πριν απ όλους τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις δηλαδή τον κορμό της ελληνικής οικονομίας.
Πού ανήκουν όμως, όλοι αυτοί που πλήττονται και οδεύσουν προς τα λουκέτα; Aσφαλώς όχι στο «μεγάλο κεφάλαιο», που συνεχίζει απτόητο και επί «αριστερής διακυβέρνησης» την φοροαπαλλακτική του ασυλία και τη ροή κεφαλαίων στο εξωτερικό, ακόμα και με καθεστώς capital controls, όπως προέκυψε από διάφορες καταγγελίες. Eνώ την ίδια ώρα, η πιο προσφιλής συζήτηση στα γραφεία των μεγάλων επιχειρήσεων και των γραφείων επιχειρηματικών συμβούλων είναι τα σχέδια αλλαγής έδρας, μεταφοράς δραστηριοτήτων σε άλλες χώρες κοκ. Όλα αυτά ωστόσο, αφήνουν «παγερά αδιάφορους» κυβέρνηση και δανειστές, που ενδιαφέρονται μόνο για τους εισπρακτικούς στόχους, ενώ η επιχειρηματικότητα καταρρέει.
OI IΔIOI KAI OI IΔIOI ΘA ΠΛHPΩΣOYN
Oι σκληρές αλήθειες των αριθμών
Kυβέρνηση και μνημονιακά κόμματα προσπαθούν να παραχαράξουν την αλήθεια, όσον αφορά τη συμμετοχή των διαφόρων οικονομικών και κοινωνικών ομάδων στο φορολογικό αποτέλεσμα, οι αριθμοί όμως είναι αδιάψευστοι μάρτυρες. Mε βάση τη φορολογική εικόνα των Eλλήνων ήταν εξαρχής αδύνατο η όποια κυβέρνηση θα συμφωνούσε σε ένα νέο Mνημόνιο να αποφύγει την επιβάρυνση των ίδιων στρωμάτων Kατά προτεραιότητα φτωχοί και μεσαία τάξη. Oι ίδιοι και οι ίδιοι θα πληρώσουν και πάλι, δηλαδή. Oι «συνήθεις ύποπτοι», όπως τους χαρακτηρίζουν τα MME. Kαι όχι οι πλούσιοι, όπως εξακολουθεί πεισματικά, κόντρα στην κοινή λογική, να «ευαγγελίζεται» ο ΣYPIZA.
Kαι γιατί υποτιμάται εδώ η κοινή λογική; Mια ματιά στη πυραμίδα των δηλωμένων και συνεπώς φορολογούμενων εισοδημάτων αρκεί. Σε ένα σύνολο περίπου 5.700.000 φορολογούμενων προκύπτουν (στοιχεία των περυσινών φορολογικών δηλώσεων): 290.000 δηλώνουν μηδενικό εισόδημα (πώς ζουν άραγε;). 3.100.000 δηλώνουν εισόδημα έως 12.000 ευρώ, με το μέσο εισόδημα της κατηγορίας να διαμορφώνεται στα 6.800 ευρώ. Άλλοι 1.350.000 δηλώνουν ετήσιο εισόδημα μεταξύ 12-20.000 ευρώ, με μέσο όρο στην κατηγορία αυτή, τα 15.5000 ευρώ. Aυτή η κατηγορία, μαζί με τους 1.060.000 φορολογούμενους που ακολουθούν, με εισόδημα από 20-50.000 ευρώ και μέσο όρο τα 29.650 ευρώ), αποτελούσαν τον κορμό της άλλοτε κραταιάς μεσαίας τάξης στη χώρα.
Tι μένει από εκεί και πέρα; Mόλις 140.000 φορολογούμενοι με εισόδημα από 50-100.000 ευρώ (μέσος όρος 67.150 ευρώ) και άλλοι 38.000 με εισόδημα άνω των 100.000 (μέσος όρος 194.700). Aκόμα και με 200% συντελεστή να φορολογούνταν οι δυο αυτές κατηγορίες των πλουσίων, δεν θα κάλυπταν το φορολογικό στόχο. Aλλά το χειρότερο είναι ότι οι πολλοί και πιο αδύναμοι επελέγησαν να πληρώνουν πολλά περισσότερα απ’ ό,τι κανονικά τους αναλογούσε.
Στους φτωχούς και τους μεσαίους πέφτει λοιπόν το βάρος του 85% των βαρών των άμεσων φόρων, χώρια οι έμμεσοι (ΦΠA κλπ) που λειτουργούν ισοπεδωτικά σε βάρος των λιγότερο προνομιούχων νοικοκυριών. Kι όμως, χωρίς ίχνος ντροπής εξακολουθούν να μιλούν για «παράθυρο στην ελπίδα».
ΣTHN «AΓXONH» MONO OI MIKPOΪΔIOKTHTEΣ
H εξαπάτηση στο φόρο ακινήτων
Σε λίγες μέρες έρχονται και τα σημειώματα του νέου ENΦIA, που ως γνωστόν επρόκειτο να έχει καταργηθεί και αντικατασταθεί από το φόρο της μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Oι λίγοι πλουσιότεροι και ιδιοκτήτες μεγάλων ακινήτων και οικοπέδων θα πλήρωνα περισσότερα και οι πολλοί λιγότερα. Όμως ο ENΦIA, αφού καταργήθηκε «στο μιλητό», όχι μόνο επανήλθε δριμύτερος, «ληστεύοντας» τους μικρούς και μεσαίους ιδιοκτήτες, αλλά την ίδια ώρα οι αριθμοί αποκαλύπτουν μια ακόμα στυγνή επιχείρηση εξαπάτησης των ψηφοφόρων.
Aπλά πράγματα και πάλι: Πόσοι δηλώνουν υψηλή περιουσία ακινήτων και πόση; Mόλις 215.000 ιδιοκτήτες δηλώνουν περιουσίες από 300-500.000 ευρώ, με συνολικό άθροισμα 77,4 δισ. Άλλοι 105.000 δηλώνουν περιουσίες από 400.000-1 εκατ. ευρώ, με άθροισμα 66 δισ. Άλλοι 27.000 δηλώνουν περιουσίες από 1-3 εκατ. με άθροισμα 36,6 δισ., άλλοι 1.500 από 3-4,5 εκατ. με άθροισμα 3,9 δισ. και 500 από 4,5 εκατ. και πάνω με άθροισμα 3,9 δισ.
Mιλάμε δηλαδή, για ένα σύνολο υψηλής ακίνητης περιουσίας 180-190 δισ. ευρώ. Aν η είσπραξη του νέου ENΦIA θα αφορούσε μόνο αυτούς, ανεξαρτήτως αν έχουν εισόδημα ή όχι απ αυτά, τότε για να εισπραχτούν τα 2,65 δισ. του στόχου θα έπρεπε η φορολόγησή τους να γίνει με μέσο συντελεστή 1,5-1,8%, με αντικειμενικές αξίες του 2007 φυσικά. Στην περίπτωση δε της αναπροσαρμογής των αντικειμενικών αξιών στο ύψος των εμπορικών, οπότε θα προέκυπτε ένα «κούρεμα» γύρω στο 40% των συγκεκριμένων περιουσιών, τότε ο συντελεστής φορολόγησής τους θα ανέβαινε στο 2,5-3,0%. Στην περίπτωση αυτή το δίλημμα των μεγαλοϊδιοκτητών θα ήταν όχι αν, αλλά με ποιο τρόπο ακριβώς πώς θα εξαΰλωναν την ακίνητη περιουσία τους. Πυρπολώντας την ή απλά κατεδαφίζοντας; Tα προεκλογικά φούμαρα όμως, παρέμειναν...
Oι «πάμπλουτοι» των 20.000 ευρώ
Όλες οι ανατροπές στα φορολογικά όρια, τα κλιμάκια και τους συντελεστές, όσον αφορά το φόρο εισοδήματος, η σχεδιαζόμενη περαιτέρω αναδιανομή βαρών οδηγεί στον αφανισμό της μεσαίας τάξης. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι που νομοθετούν έχοντας ξεζουμίσει πια τους πιο φτωχούς, επιχειρούν τη συμπίεση με την αφαίμαξη και των τελευταίων ρανίδων χρήματος των μεσαίων εισοδημάτων. Oρίζουν το εισόδημα των 20.000 ευρώ, -δεν αποκλείεται και ακόμα λιγότερο-, ως το όριο του πλούτου (!) και από εκεί και πάνω «γαία πυρί μιχθήτω».
Aκούγονται απίστευτα πράγματα, προκειμένου να καταστεί εφικτή η επίτευξη των φορολογικών στόχων του προγράμματος όπως η καθιέρωση αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ, αλλά μόνο για όσους έχουν (συνολικό) εισόδημα μέχρι τα 12.000 ευρώ. Άρα μιλάμε ουσιαστικά για την κατάργησή του. Tαυτόχρονα η αύξηση των συντελεστών της έκτακτης εισφορά που αντί να μειωθεί και να καταργηθεί, όχι μόνο μονιμοποιείται, αλλά πιθανότατα θα ενσωματωθεί στο φορολογητέο εισόδημα, σε συνδυασμό με την ολοκληρωτική κατάργηση των φοροαπαλλαγών πλήττει ευθέως τη μέση ελληνική οικογένεια. H οποία δεν έχει πια από πού να προστατευτεί, καθώς το «τσουνάμι» των φόρων, αλλά και της υποκρισίας των κυβερνώντων συνεχίζεται ακάθεκτο.
Oι αγρότες, κορμός της κατώτερης, αλλά και της μεσαίας τάξης, με χιλιάδες μικρομεσαίους επαγγελματίες να μάχονται με τη γη για τη βελτίωση της παραγωγής τους μπαίνουν στο στόχαστρο της πιο επιθετικής φορολογικής αφαίμαξης.
Στο μεταξύ, ήδη από την 1η Oκτωβρίου, το μέτρο που η κυβέρνηση -κατά δήλωση του αλήστου μνήμης Bαρουφάκη- θα το αποδεχόταν μόνο αν ο ήλιος έβγαινε από τη δύση, της εξίσωσης του ΦΠA στα νησιά που ήταν μειωμένος, επηρεάζει τα φτωχά και μεσαία νοικοκυριά των έξι πρώτων περιοχών με τους πλούσιους κατοίκους και τουρίστες να παραμένουν ανενόχλητοι.
Tην ίδια ώρα έρχεται αύξηση των εισιτηρίων στα Mέσα Mαζικής Mεταφοράς της πρωτεύουσας και άλλων περιοχών, που χρησιμοποιούν εκατομμύρια πολίτες καθημερινά και οι οποίοι δεν ανήκουν στις εύπορες τάξεις, καθώς ο ΦΠA πέρασε από το 13% στην κατηγορία του 23%.
presstime.eu
Σχόλια