ΟΤΑ: Πολιτιστικά Καλοκαίρια, managers, φύκια και μεταξωτές κορδέλες

της Μαρίας Παπανικολάου

Προσοχή-Προσοχή!!!

Μάνατζερς εν δράσει οργανώνουν για εσάς, χωρίς εσάς τις πολιτιστικές δραστηριότητες του καλοκαιριού για τους δήμους όλης της χώρας. Σύγχρονοι σοβαροί μάνατζερς με κουστούμια και ακριβά αρώματα, αλλά και τυχαίοι
καιροσκόποι ανακατεύονται γλυκά και ανακατεύουν τα «υλικά» ετοιμάζοντας τις πολιτιστικές «σούπες» του καλοκαιριού.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το ερώτημα διπλό και οι απαντήσεις αναγκαίες για να προσεγγίσουμε την έκταση του ζητήματος.
ΤΙ είναι το Μάνατζμεντ στο χώρο του πολιτισμού και ΤΙ αναγκάζει ένα δήμο να προσλάβει μάνατζερς και εταιρίες για να οργανώσει τις πολιτιστικές του δραστηριότητες;

Ένα. Πολιτιστικό Μάνατζμεντ είναι ο οικονομοτεχνικός σχεδιασμός, η χρηματοδότηση προγραμμάτων και καλλιτεχνών, ο χειρισμός των δωρεών-χορηγιών, η επικοινωνιακή στρατηγική, ο χειρισμός των πολιτιστικών μέσων και η διαχείριση του τουριστικού πολιτισμού.
Το πολιτιστικό Μάνατζμεντ αποτελεί ένα εξαιρετικό οικονομικό, διαχειριστικό και σχεδιαστικό εργαλείο σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι μια εξαιρετικά γοητευτική και δημιουργική ταυτόχρονα επιστήμη πάνω στα δεδομένα του ανθρώπινου τοπίου, αστικού και μη. Σκοπό και στόχο έχει να το διαχειριστεί, με τη βοήθεια του πολιτιστικού Μάρκετινγκ, που διαμορφώνει το πολιτιστικό προϊόν, το πολιτιστικό «πακέτο» μιας περιοχής.
Τώρα που το καλοκαίρι είναι προ των πυλών ο πονοκέφαλος πολλών αιρετών ανά τη χώρα είναι τα πολιτιστικά. Τι θα παρουσιάσει κάθε Δήμος της χώρας, όταν όλος ο κόσμος θα περιμένει τις εκδηλώσεις του καλοκαιριού; Το ζήτημα δεν είναι όμως τόσο απλό. Για πολλούς, για να μην πούμε για τους περισσότερους η όλη διαδικασία αντιμετωπίζεται περιστασιακά και ασυνάρτητα κάτω από το βάρος της ανάγκης για πολιτισμό ξαφνικά …κάθε καλοκαίρι.

Και εδώ απαντάμε και το δεύτερο ερώτημα. Η επιθυμία των Δήμων για ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ, άρτον και θεάματα (ως λαϊκό ζητούμενο)  είναι σε ένα τεράστιο ποσοστό αποσπασματική και δρα «πυροσβεστικά» κάτω από την πίεση λαού και των πολιτιστικών φορέων . Κάτω από αυτό το βάρος, οι Δήμοι καταφεύγουν σε «επαγγελματίες».  Δεν μπαίνουμε ΚΑΝ στη διαδικασία να κρίνουμε τις εταιρείες που τελικά θα αναλάβουν να ταΐσουν πολιτιστικό κουτόχορτο τον αδαή δημότη.  Δεν έχει τελικά σημασία.

Σημασία έχει ότι αυτές οι αποσπασματικές και «πυροσβεστικές» κινήσεις των Δήμων δημιουργούν μια σεισμική διεργασία σε πανελλαδικό επίπεδο και είναι ικανές να δυναμιτίσουν κάθε σοβαρή προσπάθεια για πολιτισμό σε σχέση με δήμους που αντιμετωπίζουν το ζήτημα με απόλυτη σοβαρότητα και ετήσιο σχεδιασμό.

Αυτό γίνεται γιατί οι μάνατζερς – εταιρείες κτλ συνήθως δεν γνωρίζουν το πολιτιστικό τοπίο της περιοχής , δεν έχουν το χρόνο, συχνά δεν έχουν και τη σωστή πληροφορία και τελικά κάτω από το βάρος της παραγωγής έργου, παρουσιάζουν ΠΛΑΣΤΙΚΑ πολιτιστικά, copy paste προγράμματα, με μια λογική φαστφουντάδικου.  Τα προγράμματα τους είναι γενικής κατανάλωσης και η εντοπιότητα, οι εσωτερικοί ρυθμοί του τόπου, οι πραγματικές ανάγκες του, ακόμα και το πολιτιστικό του προφίλ πάνε περίπατο . Ταυτόχρονα, σε τέτοιες περιπτώσεις οι ντόπιες πολιτιστικές δυνάμεις (χορωδίες, χορευτικά, αθλητικοί και πολιτιστικοί σύλλογοι, σύλλογοι νέων κτλ) παραγκωνίζονται, υποτιμούνται και τελικά εξαιρούνται από κάθε πλαστικό πολιτιστικό πρόγραμμα ή η συμμετοχή τους αντιμετωπίζεται ως γραφική και «αναγκαίο κακό».

Εδώ ξεκινά το πρόβλημα και εδώ τελειώνει. Ο πολιτισμός δεν είναι στόκος να κλείσει τις τρύπες και τα κενά μιας εξ αρχής κακής και ασεβούς  προσέγγισης στο πολιτιστικό τοπίο κάθε περιοχής. Ούτε έχει τη δύναμη να αλλάξει την άποψη που έχει ο πολίτης για τον τόπο του. Συχνά τα αποτελέσματα μιας κακής εκδήλωσης είναι καταστροφικά για τους αιρετούς σε βάθος χρόνου.

Ο τρόπος που «βλέπει» κάθε Δήμος τους δημότες του στην καθαριότητα, στις υπηρεσίες και γενικά  στην καθημερινότητα καθρεφτίζεται και στον τρόπο που «βλέπει» τον πολιτισμό του.

Σε παγκόσμιο επίπεδο οι Δήμοι και οι περιφέρειες που παίρνουν την υπόθεση πολιτισμός, πολιτιστικό και τουριστικό προϊόν στα σοβαρά έχουν φροντίσει να στελεχώσουν τα ανάλογα τμήματα και να «τρέχουν» τον πολιτισμό με την ίδια λογική που λειτουργούν τα τμήματα διοίκησης, ύδρευσης, καθαριότητας και οικονομικών των Δήμων ως φορέων τοπικής διακυβέρνησης.






Σχόλια